خب! القصه بعد از این که رضا پهلوی را وارد دوران بازنشستگی‌ کردند و فرستادندش جزایر موریس گاو بچراند یا شایدم ماهی بگیرد، مردم هم خوشحال که حالا بدون شرخر می‌توانیم نفس بکشیم و حق خود را مطالبه کنیم و اینگونه شد که نفت را ملی کردند و با ملی شدن صنعت نفت، دست انگلیس از این ماده سیاه بدبو کنار کشیده شد، انگلیس هم که نفت زیر زبانش مزه کرده بود با کمک آمریکا زدند مصدق را کله پا کردند. 

خلاصه! بعد از کله پا شدن مصدق، طرفدارهایش شروع به اعتراضات کردند. در همین گیر و دار، محمدرضا پهلوی که تازه از آخرین فرارش بازگشته بود ریچارد نیکسون نایب رئیس جمهور آمریکا را به ایران دعوت کرد و قرار بود به دانشگاه تهران برود. دانشجویان که دیدند رو نیست سنگ پای قزوینه، نخست وزیرمان را کله پا کردید نفت‌مان را گرفتید حالا می‌خواهید بیایید دانشگاه دکترای افتخاری بگیرید باید از روی جنازه ما رد شوید و چون در خون آمریکا و دوست شفیقش رد شدن از جنازه آدم‌ها مثل خوردن یک قُلپ آب است، رد شدند، البته محمدرضا پهلوی که نون کودتای آمریکا را خورده بود دستور حمله به کلاس‌های درس را صادر کرد و گفت: هر کی جیک زد بزنیدش من جلوی ریچارد آبرو دارم! کلا دانشگاه تهران پر شده بود از ماموران حکومتی اما دانشجویان چون نون کودتا نخورده بودند جیک زدند و ماموران هم مجبور شدند گلوله شلیک کنند تا جلوی جیک جیک دانشجویان را بگیرند و از آن همه دانشجویان سه نفر کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند و این روز دانشجو را شکل دادند که خرجش شد چند صدتا گلوله ناقابل. 

و اینگونه این روز نامگذاری شد. پس در آن روز کمتر قر بده دانشجو!