راه راه: در یکی از کشورهایی که در جوار کره زمین است، دولت برای انتخاب کابینه  اش دستورالعمل ویژه  ای دارد. دولت ‏مذکور خیلی سفت و سخت به این دستورالعمل پایبند است و ویژگی  های ذکر شده را در افراد مد نظرش جستجو می  کند ‏و به هیچ عنوان کوتاه نمی  آید. بندهایی از این دستورالعمل را با هم می  خوانیم:‏
‏-افراد ریز و تیزبین در کابینه جایی ندارند. آنها مشکلات ریز را هم می بینند و باعث می  شوند افراد دیگر کابینه که ریزبین ‏نیستند غصه بخورند. طبیعتاً جوانان چون سوی چشم بیشتری دارند از مصادیق این بند هستند – بخصوص اگر دهه شصتی ‏باشند  و باید از آنها دوری جست و سالمندان را وارد کارکرد. ‏
‏- بحران، جهان دیده می  خواهد، موی سفید می  خواهد و هیکل شدید! در انتخاب مدیر بحران سن و سال از همه چیز ‏مهم  تر است و باید به سالمندان توجه ویژه داشت. ‏
‏- کسانی که زیاد در بین مردم رفت و آمد دارند و از حال و روز آنها باخبرند، آدمهای احساسی¬ و دلرحمی هستند. آنها در ‏برخورد با مردم، بیشتر از آنچه که باید، توجه می  کنند و چهارچوب به هم زن هستند. آنها با رفت و آمدهای خود بین مردم ‏هم پول بیت المال را هدر می  دهند و هم ترافیک را سنگین  تر می  کنند. افراد سالمند دیگر این کارها را کرده  اند و حوصله ‏ترافیک و صحبت با مردم را ندارند آنها بهترین گزینه هستند.‏
‏-هر کسی با ساعت کارکرد مفید دولت در روز آشنا نیست. هر کسی هم نباید آشنا شود. سیاست کار پرفشاری است و هر ‏یک ساعت آن معادل یک روز کار در معدن است. پس کسانی که توانایی یک ساعت کار سیاسی در روز را دارند الماسانی ‏گرانبها هستند که نباید بیرون از کابینه خاک بخورند و از آنجایی که الماس هر چه قدیمی  تر باشد قیمت بالاتری دارد، باز ‏هم افراد سالمند در اولویت هستند.‏