اما در این میان «ناصر جوادی» طنزپرداز و نویسنده‌ جوان مشهدی، سنت شکنی کرده و با زبانی شیوا، ساده و قلمی روان، ماجراهای بامزه و خنده‌داری را از شهدای مدافع حرم در کتاب «چخ‌چخی‌ها» به‌صورت بسیار جذابی نقل کرده است.

اگر کسی بخواهد با فضای دفاع مقدس و مدافعین حرم آشنا شوند، حتماً خواندن کتاب خاطرات، یکی از بهترین راه‌هاست. کتاب‌هایی که گاهی توسط نویسندگان زبردست و گاهی توسط خود رزمنده‌ها نوشته شده است. در همه‌ کتاب‌های خاطرات، با توجه به نشاط و شیطنت خاصی که همیشه مابین رزمنده‌ها وجود داشته، خاطرات طنز و بامزه‌ زیادی وجود دارد. همین امر باعث شده است برخی نویسندگان به جمع‌آوری خاطرات صرفا طنز بپردازند. برای مثال در کتاب «من یک موجی هستم» نویسنده تلاش کرده تا قسمتی از خاطرات طنز قابل پخش واحد عملیات لشکر ۳۱ عاشورا را به رشته تحریر درآورد. همچنین کتاب «چخ‌چخی‌ها» که به کوشش ناصر جوادی از انتشارات راهیان، در ۹۶ صفحه به چاپ رسیده، تلاش قابل تقدیری است که خاطرات طنز تعدادی از مدافعین حرم مشهدی را ثبت کرده است.

باری باعث تعجب نگارنده بود که در جست‌وجوی اینترنتی خود هیچ کتاب مشابه دیگری که شامل خاطرات صرفا طنز مدافعان حرم باشد پیدا نکرد. گویا نویسندگان حوزه جنگ و دفاع مقدس فراموش کرده‌اند که می‌توانند و باید خاطرات طنز مدافعین حرم را به‌صورت انحصاری در قالب یک کتاب جذاب و فراگیر برای دوست‌داران این حوزه نقل کنند. آنچه از طنز در میان کتاب‌های ویژه مدافعان حرم موجود در بازار می‌توان یافت این است که اگر رزمنده‌ای لابلای خاطرات جدی خود، خاطره‌ طنزی هم گفته و نویسنده آن را مغایر با روح کلی کتاب ندیده باشد، چند خاطره‌ طنز هم در میان سطور کتاب‌ دیده می‌شود؛ اما در کل اینکه کتابی منحصرا شامل خاطرات طنز مدافعین حرم آل الله باشد، بسیار کمیاب است.

اما در این میان «ناصر جوادی» طنزپرداز و نویسنده‌ جوان مشهدی، سنت شکنی کرده و با زبانی شیوا، ساده و قلمی روان، ماجراهای بامزه و خنده‌داری را از شهدای مدافع در کتاب «چخ‌چخی‌ها» به‌صورت بسیار جذابی نقل کرده است. در مقدمه کتاب آمده است: «مجموعه چخ‌چخی‌ها شامل خاطراتی است از بازیگوشی‌های نوجوانی،‌ شوخ‌طبعی‌های جوانی، موقعیت‌های طنز روزهای فعالیت در بسیح و آموزش‌های نظامی، رندی‌ها و اتفاقات جالب درباره تلاش و تحمل سختی‌ها برای رفتن به سوریه و نهایتا خاطرات جنگ با داعش در سوریه که بذله‌گویی و موقعیت طنز و بازیگوشی و رندی را باهم دارد. در بخش‌هایی از کتاب، روایت‌ها از زبان خود شهید است که در زمان حیات آنها را بیان کرده و گاهی راوی خاطرات، رزمندگانی هستند که هنوز هم افتخار دفاع از حرم آل الله را دارند و مترصد فرصتی برای جان‌فشانی‌اند».

نوشتن از شهدا حتما مایه‌ مباهات است و از طرفی مقیدات و خطوط قرمز خودش را دارد که زیر پا گذاشتن آن موجب حرمان است. خاطرات طنز این کتاب نشان داد، شهدای مدافع حرم، فرزندان خلف شهدای دفاع مقدس هستند و در شیطنت و طنازی چیزی کم از اسلاف خود ندارند. اگر از شهدا تصویری ارائه شود که ایشان صرفا یا در حال جنگ بودند یا در حال تهجد و عبادت و گویی خنده را حرام می‌دانستند و کسی را نمی‌خنداندند و به چیزی هم نمی‌خندیدند، این قطعا آدرس غلط دادن است چرا که ارائه تصویری کاریکاتوری از شهداست و باعث می‌شود نسل جوان، شهدا را دست نیافتنی ببینند و احساس کنند، فاصله‌ زیادی با شهدا دارند و تلاشی در نزدیک کردن سبک زندگی خویش به سبک زندگی شهدا نداشته باشند. چنان که گفته شد این سنت غلط در مورد شهدای دفاع مقدس فرو ریخته و امروزه کتاب‌ها و فیلم‌های خوب زیادی در این زمینه تهیه شده است. امید است نویسندگان خوش ذوق با نگارش کتاب‌های مشابه چخ‌چخی‌ها، خاطرات طنز دیگر شهدای مدافع حرم که اتفاقا به سبب نزدیکی از نظر بعد زمان قابل دسترس‌تر هست، ما را و دنیای ما را به دنیای درخشان پر از طنازی آنان نزدیک‌تر گردانند.