راه راه:

یک خانم مجری تلویزیون به خاطر این که روی آنتن به قطعی برق انتقاد کرده بود توبیخ شد. کلیه عوامل برنامه، از کارگردان گرفته تا آبدارچی هم این اقدام شنیع او را محکوم نموده و از آن ابراز انزجار کردند و قسم خوردند که در این اتفاق شوم هیچ نقشی نداشته‌اند.

واقعا چقدر جای برخوردهای قاطعی از این دست در صدا و سیما احساس می‌شد. اخر آدم بدون اجازه بزرگترش به قطعی برق انتقاد می‌کند؟ بابا همه‌اش چند روز در چله تابستان برق کل مملکت قطع شده، پلاسکو که فرو نریخته! به جای اینکه به مردم توصیه کنید این چهار صباح باقیمانده از دولت بنشینند دل سیر غوغای روحانی بنگرند که پس‌فردا دلشان تنگ نشود، می‌گویید دولت را زودتر تحویل بدهند؟ متاسفانه ما فراموش کرده‌ایم که صدا و سیما قرار بود دانشگاه باشد. آخر کی سر کلاس دانشگاه بدون اجازه حرف می‌زند؟

تازه این مجری‌های تازه‌کار اصلا شرایط انتقاد را بلد نیستند. نقد باید سازنده و دلسوزانه باشد و عادل فردوسی‌پور آن را گفته باشد. یادش بخیر ایشان چقدر حکیمانه مسئولان شهرداری را دعوت به استعفا می‌کرد! اصلا بزرگوار روانشناسی نقد را بلد بود. وقتی بعد از برجام دکتر ظریف را می‌آورد توی برنامه و از او تشکر می‌کرد، دولت تشویق می‌شد و نقد او به شهرداری قالیباف را با آغوش باز می‌پذیرفت! ولی آیا آن خانم مجری بی‌انصاف یک بار آمد بگوید که چقدر قطعی برق در تابستان کانون خانواده‌ها را گرم‌تر کرده و چقدر در ساعات قطعی برق آمار برق‌گرفتگی پایین آمده است؟

اصلا آیا تلویزیون جای این سخنان حاشیه‌ای است؟ مگر دانستن حق مردم نیست؟ مردم حق دارند بدانند مهمان برنامه تا حالا عاشق شده یا نه، و اگر عاشق شده به چه شکل به همسرش پیشنهاد ازدواج داده است. بالاخره صدا و سیما باید دانشگاه باشد و دانشگاه هم واحد تنظیم خانواده لازم دارد.

به امید چیده شدن نوک کلیه مجری‌نماهای پررو!