درود به همه‌ دنبال‌کننده‌هام. من که نیاز به معرفی ندارم؛ ولی برای اون تعداد محدود که هنوز من رو دنبال نمی‌کنن، یه معرفی مختصر می‌کنم. من شهلاناز هستم، بلاگرِ سُس و دورچین؛ اما خب دلیل نمی‌شه که دانش خودم رو درباره‌ بقیه‌ چیزها از هم‌وطن‌هام دریغ کنم. برای همین از این به بعد لابه‌لای بحث‌های پُراهمیتِ سس‌ودورچین‌مون، اگه وقت کردم، تحلیل‌های سیاسی‌‌م رو هم منتشر می‌کنم. آخه نه که دوباره بورانیِ حساسِ کنونی شده، روی اون حساب و این‌ها.

دیشب دختر و دومادم اومده بودن برای تِیْستِ اون سسِ تخمِ کفتر که قولِ رِسپی‌ش رو به‌تون داده‌م. بعد صحبتمون رفت سر ثبت‌نام انتخابات و این حرف‌ها. دومادم، چشمم کفِ پاش، این‌قدرررر حرف‌‌های مهمی زد که رفتم سه مشت اسپند ریختم توی منقل؛ حالا می‌گم به‌تون. از من می‌شنوین، به‌قول دومادم از همین اولِ کار مشخصه که کی به‌درد نمی‌خوره. دیگه دوره، دوره‌‌ی بادی‌لانگوبیج و این‌ حرف‌هاست. طرف یه انگشتش رو تکون بده، هزاااارتا چیز می‌شه از شخصیتش فهمید. مثلاً شما ببین کی چی پوشیده. اگه کت‌وشلوار شیک پوشیده بود، می‌شه به ارزیابی‌ش ادامه داد؛ وگرنه که کَنْکِله. شما تا حالا دومادی رو دیدین که روز عروسی‌ش کت‌و‌شلوار نپوشیده باشه؟! حالا درسته که رییس‌جمهورشدن اون‌قدرها هم از دومادی مهم‌تر نیست؛ ولی یه‌ذره که دیگه مهم‌تر هست. توجه به همین یه‌ذره‌هاست که عیار طرف رو می‌ده دستمون دیگه. مثلاً همین دومادِ خودم پاش رو کرده بود توی یه کفش که برای جشن عروسی کت‌و‌شلوار معمولی نمی‌پوشم و باید حتماً تاکسی‌دو تنم کنم. همون‌جا بود که فهمیدم دخترم رو دست خوب کسی دادم.

حالا اگه طرف روزِ ثبت‌نام کت‌وشلوار شیک پوشیده بود، امتیاز این مرحله رو به‌ش بدین و برین مرحله‌ی بعدِ ارزیابی. تمام درز و دالون کت‌و‌شلوارش رو بجورین و ببینین چندتا خط چروک پیدا می‌کنین. تعداد این چروک‌ها نشون می‌ده که طرف چقدر چروکِ فکری داره. به‌قول دومادم ما هرچی بدبختی سرمون می‌آد، از همین چروکِ فکریه. چروک فکری هم می‌دونین دیگه، باعث می‌شه فکرهای طرف توی مغزش بخوره به اون چروک‌ها، بعد اون چروک‌ها یه شاخک‌های ریزی دارن که توشون سَم وجود داره. خلاصه این سم‌ها از شاخکِ چروک‌ها می‌رن توی فکرهای طرف و باعث می‌شن کارهای سَمی بکنه. خلاصه که خط اتوی کت‌وشلوار طرف باید نارگیل رو به یه ضرب نصف کنه.

حالا اگه امتیاز این مرحله رو هم گرفت، ببینین بعد از ثبت‌نام چطوری حرف می‌زنه. دقت کنین که نگفتم چی‌چی می‌گه‌ها. به فک و زبونش نیگا کنین. باید رَوون کار کنه و مثلاً اگه ازش بخوان که دویست‌وشصت مرتبه پشت‌سرهم بگه «لایِ رولِت رَنده‌ی لیمو رفته»، اون برات سیصدوشصت مرتبه بگه. حتی یه تپق هم اگه بزنه، به‌درد نمی‌خوره. آهان راستی! صورتش رو با دقت برانداز کنین و ببینین اهل میکاپ مردونه هست یا نه. بالاخره یه کرم‌پودری زده باشه، یه ماتیک ملایمی روی لب‌هاش باشه، یه‌ذره رژگونه مالیده باشه تا از چهره‌ش پیامِ نشاط و شادی به مردم برسه. والا رییس‌جمهور می‌خوایم که صبح به صبح ببینیمش و روزمون ساخته بشه، نه اینکه آواره‌ی اینستای رییس‌جمهورهای کشورهای اروپایی بشیم تا یه‌ذره دلمون وا بشه.

حالا… از اینجا به بعدش رو حسابی‌تر گوش کنن خانمم. (آقایونِ فالور لطفاً شاکی نشن. وقتی می‌گم «خانمم» منظورم همه‌ی فالورهامه.)

 این یه نکته رو عمراً اگه از کس دیگه‌ای بشنوین. ببینین چه کسی حواسش به پشت‌صحنه‌ش هم هست. همین دومادم برای ضبط کلیپ فرمالیته‌ی عروسی‌شون زمین رو به آسمون دوخت. همه می‌دونین دیگه؛ دومادم هزار ماشالا توی خشک‌شویی سر خیابونمون کار می‌کنه؛ اما کلیپ فرمالیته‌ی عروسی‌شون رو توی بزرگ‌ترین شعبه‌ی یکی از معروف‌ترین خشک‌شویی‌های زنجیره‌ای خاورمیانه ضبط کرد. روز عروسی حسرت رو توی چشم تک‌تک مهمون‌ها می‌دیدم. اصن صاحب تالار اومد ازم پرسید دومادتون داداش داره؟ گفتم نه که نداره! همین یه‌دونه بود که مال دخترمون شد.

حالا فکر کن طرف می‌خواد رییس‌جمهور بشه؛ اما عکس دفترش درمی‌آد و می‌بینی پرده‌های ازمُداُفتاده‌ی دفترش رو راحت می‌تونی بندازی به قاچاقچی‌های اشیای عتیقه و آثار باستانی. خب این یعنی طرف غذاش رو هم بدون سس و دورچین می‌خوره! کسانی هم که سس و دورچین به مغزشون نمی‌رسونن، آنتی‌تکنولوژی‌ِ افراطی هستن. این رو دیگه همه می‌دونن. همه! حالا طرف اگه کشور رو بگیره دستش، همون اول تمام گوشی‌های هوشمند رو جمع می‌کنه و دست همه‌مون ۱۱۰۰ می‌ده. خب فاتحه‌ی کشور رو باید خوند دیگه.

خانمم، اگه خون آریایی توی رگ‌هات جاریه، این تحلیل‌ها رو تا می‌تونی با دیگران به‌ اشتراک بذار تا کشور رو نجات بدیم.

لطفاً فقط فوروارد از کانال خودم.