راه راه:  همانطور که در زیر با رسم شکل توضیح داده شده، میبینید که تعداد نمایندگان متقاضی حضور در کمیسیون فرهنگی مجلس طی ۵ دوره اخیر، دائما کاهش داشته است و نهایتا در دوره دهم به ۴ نفر رسیده است.

این در حالی است که قریب ۴۰ نفر (یعنی بیشترین تعداد) خواستار عضویت در کمسیون سیاست خارجی بوده اند. از آنجا که اگر همینطور پیش برود (چرا نرود؟)در دوره بعدی این تعداد به صفر و حتی شاید منفی برسد، در صدد برآمدیم علاوه بر ریشه یابی این موضوع راهکارهایی برای رفع آن بیان کنیم. ابتدا ریشه یابی:

۱ -نماینده های مجلس نه که خودشان از قشر فرهنگی و مودب جامعه هستند (مثل آقای علی مطهری که انقدر باادب هستند که گفتند معنی آن فحشی که دادند را نمیدانستند!) فکر میکنند بقیه مملکت هم همینطور است و ما مشکلی در زمینه فرهنگی نداریم. بنابراین ترجیح میدهند در این فرصت چهارساله ناچیز بقیه مشکلات را حل کنند.

۲ -نماینده های مجلس میدانند که مشکلات فرهنگی وجود دارد، اما امیدی به حل آن ندارند! بنابراین ترجیح میدهند در این فرصت چهارساله ناچیز بقیه مشکلاتی که امیدی به حلشان وجود دارد را حل کنند که اتفاقا غالب این مشکلات در حوزه فعالیت کمسیون سیاست خارجی است و حل کردنشان هم بدون سفر خارجی ممکن نیست.

۳ -نماینده های مجلس هم میدانند که مشکلات فرهنگی وجود دارد، هم امید به حلشان دارند اما این را در حیطه وظایف نمایندگی خود نمیدانند. آنها فکر میکنند وحیطه وظایفشان آسفالت کردن دو تا خیابان در شهرشان، بردن یک تیم لیگ برتری به استانشان، رفع ترکیدگی لوله آب در روستایشان و از اینجور چیزها است که البته برای انجام همه این کارها هم سفر خارجی ضروری است که آن هم در کمیسیون سیاست خارجی موجود است.

۴ -نماینده های مجلس هم میدانند که مشکلات فرهنگی وجود دارد، هم امید به حلشان دارند و هم این را در حیطه وظایف نمایندگی خود میدانند اما از آنجا که میترسند بعلت رفتن به سفرهای خارجی از پس این وظیفه مهم برنیایند، تصمیم گرفته اند آن را به همکارنشان که در مجلس میمانند بسپارند!

۵٫ نماینده های مجلس هم میدانند که مشکلات فرهنگی وجود دارد، هم امید به حلشان دارند و هم این را در حیطه وظایف نمایندگی خود میدانند اما از انجا که می‌دانند مشکلات فرهنگی کشورهای دیگر حادتر از مشکلات فرهنگی کشور ما است با عضویت در کمیسیون سیاست خارجی و انجام سفرهای خارجی میخواهند مشکلات فرهنگی آنها را حل کنند، انشاالله بعدش نوبت خودمان هم می‌شود!

اما راهکارها:

۱ -برای کمسیون فرهنگی هم جذابیتهایی مثل سفر خارجی در نظر گرفته شود. بازدید از لوکیشن فیلم شعله، گفتگو با دی‌کاپریو و سایر برگزیدگان اسکار، حضور در انواع جشنواره ها و بینال های جهانی میتوانند کاری کنند که آن عدد ۴ حداقل به ۵ برسد!

۲ -از جذابیتهایی مثل بلیط نیم بهای استخر و سینما و شهربازی و گوجه اضافه در رستوران مجلس هم نباید غافل شد!

۳ -از آنجا که پیوست فرهنگی خیلی چیز مهمی است، به هر کدام از نماینده های این کمیسیون قول بدهید که در هر سفر کمیسیون سیاست خارجی یکی از آنها بعنوان پیوست فرهنگی قضیه به همراه فرستاده شود!

۴ -وظایف کمسیون فرهنگی را به سایر کمیسیونها بسپارید. مثلا حوزه سینما را به کمیسیون صنعت بسپرید چون جفتشان سه دارد (میفهمم این سین است و آن صاد اما شما صدایش را درنیاورید، شاید آنها متوجه نشدند، توی صف کمسیون سیاست خارجی هستند، حواسشان نیست).

۵ -بالاخره احتمالا در مجالس کشورهای دیگر هم متقاضیان زیادی برای کمیسیون سیاست خارجی آنها وجود دارد که آنها در به در دنیال سفر خارجی هستند، میتوانیم امیدوار باشیم که آنها بیایند سفر خارجی و مشکلات فرهنگی کشور ما را حل کنند.

۶ -راه حل دیگر این است که به کمیسیون فرهنگی در انتخابات سهمیه بدهیم. یعنی از همان اول بخواهیم که نامزدهای نمایندگی مجلس کمیسیونی که میخواهند بعد از رای آوردن بروند را مشخص کنند و بعد به آنهایی که کمیسیون فرهنگی را انتخاب کرده‌اند سهمیه بدهیم. اینطوری میتوانیم مطمئن باشیم که حداقل ۱۰ نفر که میخواهند بروند کمیسیون فرهنگی رای می‌آورند… البته اگر بعدا نزنند زیرش!

۷ -کلا کمیسیون فرهنگی را تعطیل کنید. بگذارید در اوج با این کمیسیون خداحافظی کنیم. فردا روز که بخاطر متقاضی نداشتن درش تخته شد آبروریزی میشود برای جایی که در راس امور است ها! از ما گفتن بود.