«بازی آب ها (به انگلیسی game of waters)» معروف به گاو (GOW)، فیلمی کمدی -درام- اکشن به کارگردانی مستر بنیامین نتانیاهو و تهیه‌کنندگی دونالد ترامپ می‌باشد. از محتوای اصلی این فلیم می‌توان به صحنه‌های فان و صدالبته جلوه‌های ویژه‌ی بسیار قوی اشاره کرد. نامزدی بهترین جلوه‌های ویژه و بهترین فیلم‌نامه و نقش اول مرد و زن در کارنامه‌ی این اثر وجود دارد. داستان از آنجا شروع می‌شود که یاهو می‌خواهد با اسپانسری رستوران مک دونالد دلی به دریا بزند و چند دریا را به نام خود و خانواده‌اش بکند.
در صحنه‌ای از فیلم شاهد آن هستیم که یاهو، معروف به واتساپ و نتانیاگرام، با مایوی پلنگی خود، با قدرت و هیبت زیادی وارد قلمروی آکوامن، پادشاه هفت دریا، می‌شود و می‌گوید اینجی واس ماس، یعنی کلیش واس ماس. کینگ آرتور در جواب وی می‌گوید شی شی می‌گی؟ بعد از درگیری‌های جانانه بین این دو، آرتور می‌گوید باشه باو بیا ببینم حرف حسابت چیه. نتانیاگرام می‌گوید شاه جون، بی‌زحمت اقیانوس آرام و اطلس و دریای مدیترانه و خلیج عربی رو بزن به نام من. وقت ندارم و باید برم چند جای دیگه رو هم بگیرم. شاه در جواب می‌گوید دیگه چی؟ می‌خوای برات کلاس «زبان پلانکتون‌ها»ی رایگان هم بذارم؟ بعدش اعصابش خرد می‌شود و نیزه‌ی شاهنشاهی خود را در آستین یاهو فرو می‌کند و می‌گوید پاشو برو گمشو بیرون تا نزدمت. مرتیکه هنوز با تیوب شنا می‌کنه بعد میگه آب‌هاتون رو با من نصف کنید. شاه موقع برگشت ناگهان یک چَک افسری محکمی هم توی گوش یاهو می‌خواباند و می‌گوید «دفعه آخرت باشه می‌گی خلیج عربی، الاغ اسب‌نما.» و رفت.
در اینجا گزینه‌های روی میز بهم می‌ریزد و مذاکرات هنوز شروع نشده به پایان می‌رسد.
یاهو که از تسخیر دریا ناامید شده، با اسپانسر خود، ترامپ تماسی برقرار می‌کند و می‌گوید داداچ الان چه غلطی کنم؟ زورم به این لامصب نرسید، دستم به همبرگرهای رستوران‌هاتون. یه تحریمی چیزی بگو تا من این دریاها رو بگیرم واسه خودمون. دونالد در جواب می‌گوید نگران نباش باو، فردا خودم یکی از بهترین منافقای خرابکار بدبخت‌مون رو برات می‌فرستم، ردیف می‌شه.
روز بعد مریم رجوی با هواپیمای شخصی ترامپ به نزد نتانیاهو می‌رود. مریم پس از دیداری با یاهو لباس غواصی خود را پوشیده و دل به دریا می‌زند. پس از مذاکراتی با شاه دریا، مریم که از شاه آرتور، لقب سفره‌ماهی را گرفته با قراردادی در دست، پیش یاهو برگشت. نتانیاهو که از تعجب شاخ درآورده بود و شبیه بز دریایی نگاهش می‌کرد گفت لعنتی تو چیکار کردی که کل مدیترانه رو داد به تو؟
سفره(مریم) در جواب گفت تو هم اگه حجابت رو مثل من رعایت می‌کردی شاید بجای دریا، اقیانوسی چیزی می‌گرفتی. ولی حالا شاید اینکه زنش رو و مادرش رو گروگان گرفته بودم و چند جا از دریاش رو بمب‌گذاری کرده بودم هم بی‌تاثیر نبوده باشه.
در صحنه‌های پایانی فیلم می‌بینیم که یاهو و ترامپ و مریم در قلیان‌خانه‌ای نشسته و مثلا جشن گرفته‌اند. سفره(مریم) با خارج کردن دود حلقوی از توی دماغش، حضار را به شگفتی وامیدارد. وی همزمان که نی قلیون را به یاهو می‌دهد، می‌گوید ولی جدی دارم بهتون میگم من خودم بشخصه چند سال تو ماموریت‌های مختلف بودم، وقتی بهتون میگن برین شنا یاد بگیرین، برای احتیاط هم که شده برین پیش همین شاه آرتور و ازش شنا یاد بگیرین. حالا اومدیم و یه اتفاقی افتاد. حداقل مرگتون بخاطر غرق شدن تو دریای خودتون نباشه، خیلی ضایع‌ست.
آخرهای قلیون، خیلی ناگهانی درب قهوه‌خانه شکسته می‌شود و شاه آرتور و افرادش وارد قهوه‌خانه می‌شوند تا مریم را بدلیل منفجر کردن خانه‌ها و مغازه‌های شهرهای زیر سلطه‌ی شاه بازداشت کنند. ولی چون دود آنجا انقدر زیاد بود که چشم چشم را نمی‌دید، هیچکدام قادر به نفس کشیدن نبودند و بی‌هوش افتادند.
این فیلم در همینجا بطور شگفت‌انگیزی پایان می‌یابد.
نقدهای بسیار زیادی درباره‌ی این فیلم وجود دارد که مضمون کلی آنها این‌است که این فیلم پایانی باز دارد و می‌بایست ادامه می‌داشت و بقیه‌ش چی؟!
اما چون محتوا و داستان فیلم، مخاطب را بسیار جذب کرده بود، کسی متوجه این چیزها نشد.
همانگونه که در فیلم‌های مارول می‌بینیم، سکانس‌هایی بعد از تیتراژ فیلم وجود دارد که مرتبط به فیلم‌های آینده است. مثلا در سکانسی، در حالی‌که بعضی از شخصیت‌ها در حال فرار و بعضی دیگر بی‌هوش‌اند فردی وارد کافه می‌شود. و بقیه‌اش را بعد از خدا فقط اصغر فرهادی می‌داند.