با سلام خدمت شما مخاطبان گرامی، من دکتر زونکن عنابی هستم، فارغ‌التحصیل رشته‌ی “دو روز انگاری دنیا” از دانشگاه lmnop؛ در خدمتتون هستم با بخش مشاوره‌ی پیامکی؛ موضوع امروزمون آموزش حضوریه، هر سؤالی در این زمینه دارید بپرسید.

اولین مخاطبون گفته آقای دکتر این چه وضع دانشگاهه؟ سر کلاس نه می‌ذارن بخوابیم، نه کسی برامون آب پرتقال و کیک میاره، نه میذارن اینستا رو چک کنیم، حتی نمی‌ذارن واسه رفع خستگی دو دقیقه دراز بکشیم. همه‌ی دانشگاه‌ها اینجورین؟
داداش معلومه شما کلّاً قبل از کرونا دانشگاه رو تجربه نکردی. این چیزایی که گفتی فقط یه بخش آموزش حضوریه؛ اگه بدونی سر امتحان آخر ترم نمی‌تونی از روی کتاب و جزوه جوابا رو نگاه کنی چی می‌گی پس؟ تازه هنوز با یه پدیده‌ای به اسم حراست دانشگاه آشنا نشدی، اونو بشناسی که دیگه کلّاً دانشگاه رو می‌ذاری کنار. باید خودت رو برای روزای سخت آماده کنی.

عزیز دیگه‌ای پرسیدن آقای دکتر حالا که آموزش حضوری اجباری شده، چکار کنیم که بچه‌مون تو مدرسه کرونا نگیره. آخه کلاساشون تا سقف پر از بچّه هست.
تنها راهی که وجود داره اینه که خودتون شخصاً راه قطعی پیشگیری یا درمان کرونا رو کشف کنید، اگه نه که قطعاً بچّه‌تون می‌گیره؛ مخصوصاً این امیکرون که از لای ماسک هم راه نفوذ رو پیدا می‌کنه. البته می‌تونید بچّه رو صبح به صبح داخل یه محفظه‌ی شیشه‌ای بذارید و ببرید با همون محفظه سر کلاسش بنشونید، بعد از ظهر هم با همون محفظه برش گردونید، بلکه خدا رحم کنه و نگیره.

دوست دیگه‌ای گفتن آقای دکتر امروز بعد از دو سال رفتیم سلف دانشگاه، کیفیت غذا عین دو سال قبل بود. یعنی واقعاً آشپز دانشگاه تو قرنطینه چکار می‌کرده که فرصت نکرده روی کیفیت غذاهاش کار کنه؟
عزیزم چه توقّعات بیجایی از سلف دانشگاه داری ها! حالا خوبه دانشگاه‌ها کاملاً تعطیل نشدن و آموزش مجازی برقرار بود؛ زمان ما دانشگاهمون به‌خاطر انقلاب فرهنگی ۳ سال تعطیل شد، بعد از بازگشایی کیفیت غذا هیچ تغییری نکرده بود. یعنی می‌خوام بگم انقلاب فرهنگی هم کیفیت غذای سلف رو تغییر نداد، بعد می‌خوای کرونا تغییر بده؟

آخرین پیامکمون گفته که من یه معلّم هستم؛ تو منطقه‌ی ما به‌خاطر کمبود معلّم ۴۰ تا دانش‌آموز رو چپوندن تو یه کلاس کوچیک با یه معلّم، طوری که وقتی نفس عمیق می‌کشیم قشنگ خلأ رو احساس می‌کنیم. حالا توصیه‌ی بهداشتی کرونایی برای این شرایط دارید؟
توصیه‌ی بهداشتی که نه، ولی توصیه‌های اخروی دارم. با این شرایطی که تو مدارس وجود داره، شما این روزها بیشتر از قبل ذکر بگو و به خدا نزدیک شو؛ به امید پیری نباش و از همین الان توبه کن؛ اگه به کسی بدی کردی حلالیت بگیر؛ بدهی‌هات رو بده؛ یه وصیت هم بنویس بده دست امام جماعت محل؛ یه قبر خوب و خوش قیمت هم برای خودت پیدا کن. خلاصه کم‌کم از این دنیا بکّن، چون قطعاً کرونا می‌گیری، از نوع بدش هم می‌گیری. متأسّفم! من همه‌ی تلاشم رو کردم، ولی احتمال موندنت خیلی کمه؛ مگه‌ این‌که همین امروز استعفا بدی.

خب به احترام روح این معلّم عزیزمون که کرونا گرفتنش قطعیه، مشاوره‌ی این هفته رو همین‌جا تموم می‌کنیم. تا هفته‌ی بعد خدانگهدار.