معرفی کتاب «آن­ها تندتر رانده بودند و از باران جلو زده بودند» نوشته بی.جی نواک آمریکایی
درمجموع باید دید قلبتان چه می­‌گوید

کتاب «آن­ها تندتر رانده بودند و از باران جلو زده بودند» نوشته نویسنده و کمدین آمریکایی بی.جی نواک (B.J.Novak) است. این مجموعه داستان در سال ۲۰۱۴ منتشر شده و تا مدت­ها جزو آثار پرفروش نیویورک­‌تایمز و ساندی­‌تایمز بود. اثر نواک در ایران توسط شادی حامدی‌نژاد با حذف چند داستان، ترجمه و در ۲۰۰ صفحه از سوی نشر نون منتشر شد که به چاپ دوم نیز رسید. کتاب دیگر این نویسنده هم با نام «این کتاب عکس ندارد» از سوی نشر پرتقال برای مخاطب کودک و نوجوان به­‌صورت به­‌نسبت (!) مصور منتشر شده است.
حامدی­‌نژاد در مقدمه «آن­ها تندتر رانده بودند…» در مورد علت حذف برخی داستان­‌ها توضیح می­‌دهد که غیرقابل انتقال بودن معنای اصلی متن از طریق ترجمه و همچنین هم­‌خوانی نداشتن موضوعات با فرهنگ ایرانی مانع انتقال صحیح مفهوم بود. در نهایت آنچه هم­ اکنون در دسترس مخاطب قرار دارد، مجموعه­‌ای شامل ۴۵ داستان کوتاه و یا مینی­مال است. داستان­‌های این کتاب شامل طیف­کهای متنوع موضوعات است. یک سر این طیف نقیضه داستان معروف خرگوش و لاک­پشت و سر دیگر آن مردی که هر چه می­‌خورد در فضای مجازی به اشتراک می­‌گذاشت، قرار دارد. کلیشه­‌های مد شده با گسترش فضای مجازی مثل «ببین قلبت چی می­گه»-افسوس در پیری برای برنده نشدن با شانس نزدیک به صفر- سارقان ادبی که به­ جای نویسنده خوب، دزدان خوبی شدند- نقیضه جملات قصار بی‌خود و بی­‌معنا نیز از سایر موضوعات داستان­‌ها هستند.
اما آنچه مترجم به­‌عنوان دلیل حذف چند داستان مطرح نموده، موضوع مهمی است که همواره در ترجمه آثار طنز وجود داشته و از سویی ذهن مترجم را در زمینه اختلافات زبانی و فرهنگی و ذهن مخاطب را با شائبه حذف عامدانه و سانسور، مشغول داشته است. ولی اشتراک مضمون­‌ها با فرهنگ این­‌روزهای ایران باعث شده ترجمه لطمه­‌ای به ارتباط مخاطب با اثر نزند. مثلا کوتاهی کردن در تربیت، اعتیاد مجازی و… مفاهیمی هستند که همه ما در فرهنگ‌های مختلف متوجه آن­ها و تبعاتشان هستیم. اگر ذائقه مخاطب ایرانی به موضوعاتی چون «زیرشلواری» و «ماندن پشت در دستشویی» به بهانه طنز، عادت نکرده باشد؛ حتما دریافت درستی از نحوه پرداختن نویسنده به موضوع اعتیاد -آن هم با طنز تلخ و تاحدودی معناگرا- خواهد داشت. نویسنده بدون تلاش واضحی این را نیز ثابت کرده که نه شعار بی­‌طرفی برایش جذابیتی دارد، نه خود را ملزم می­‌داند با توسل به هر چیزی (دقیقا هر چیزی) از مخاطب خنده بگیرد.

ثبت ديدگاه