راه راه: بحران هویت

یعنی ۷ آبان یک نفر پرچمی را در دست بگیرد و برود پاسارگاد و سجده کند بر قبله ی عاریایی اش و انگشت کند در چشم سوسمارخور ها. چند روز بعد سر سفره همان سوسمارخور ها بنشیند و همان پرچمش را آتش بزند و تازه مجبور باشد اسم کسی را به زبان بیاورد که خودش هم نمیفهمد ابریشم چی است یا رجوی و البته هنوز ربط منطقی ای بین روسری و پوشش زانو به پایینش هم پیدا نکرده است .

بحران ماهیت

این که تمام یک رزومه مبارزاتی به چند نم باران یا یک گوله برف یا یک فوت باد بند باشد و خیلی ساده به فنا برود.

بحران دگردیسی

برخلاف جریان مکش، در نی نوشابه شنا کردن از قرار گرفتن در این بحران آبرومندانه تر است . دگردیسی شعار ها از «گرونی نمیخوایم» به «دیکتاتور نمیخوایم» و پشت بندش«رضا شاه (!) میخوایم»
اینها به کنار! حتی افزایش ۴۰ میلیونی قیمت سانتافه هم بر شعار ها اثر گذار بود.

بخران
بدشانسی اینجاست که حامیان از مصرف کنندگان صنعتی باشند و مبارزات و مجاهدت ها را با همان ادبیات مصارف سنتی «اختشاش» بیان کنند

بحران یه هوویی

چنج کردن زمان بر است؛ یعنی ریژیم عوض کردن یک سلفی نیست که یه هوویی صورت بگیرد. یا google home نیست که گفته شود: اوکی گوگل.چنج د رژیم و به اندازه یک آروغ زدن فقط زمان ببرد .

بحران خشتک زیر بغل

غالب تلفات این قیام ها پاره شدن زیر بغل در اثر پرتاب هاست.

بحران بعد از خشتک زیر بغل

دلیل آوردن برای خانواده. مثلا « دارم شاخ و پر درمی آورم »

بحران آخرش که چی؟

هر بار این سطل زباله ها رو محکم کوبیدن و رفتن. به دلیل رودل کردن معده تاکنون برای آخرش فکری نشده