راه راه: در سال های اخیر با فراگیر شدن شبکه های اجتماعی ، شاهد پدیده ای به نام “اسطوره سازی” در کشور بوده‌ایم. یکی از عجایب این پدیده این است که هدف مورد نظر در یک چشم بهم زدن از یک شخص ناشناس و یا ‌‌بی‌اهمیت و حتی منفور برای برخی از افراد، تبدیل به یک سوپرمن می شود! برای روشن شدن مطلب، به سه مثال در حوزه‌های سینما، موسیقی و سیاست می‌پردازیم:

اصغر فرهادی: بعد از اسکاری که فرهادی گرفت و صحبت های اپوزیسیون پسندش و مصافحه با تعدادی خانم حاضر در جلسه، روشنفکران به این فکر رسیدند که کجای اصغر فرهادی از کوروش کبیر کمتره؟! بنابراین فضای مجازی پر شد از اصغر و نادر و سیمین!

کسانی که تا روز گذشته تفاوت اصغر فرهادی و اصغر همت را نمیدانستند، فرهادی را با اسکورسیزی و نولان مقایسه می‌کردند، عده ای هم که تا قبل از آن سقف فیلم‌هایی که تماشا میکردند فیلم های طنز فاخری بود که در بقالی ها با بازی‌های درخشان یوسف صیادی و بهنوش بختیاری عرضه می‌شد،  از لایه های درونی جدایی نادر از سیمین میگفتند و طوری این فیلم را نقد می‌کردند که احتمالا اگر خود فرهادی یکی از این افراد را می‌دید، به او می‌گفت:  ”داداش دمت گرم! تا حالا خودم از این زاویه به فیلمم نگاه نکرده بودم!”

در قسمت بعدی به یک مثال از دنیای موسیقی خواهیم پرداخت.