راه راه: پیش از بازی:
– مردم با کاسه ای پر از تخمه آفتابگردان در مقابل تلویزیون نشسته اند. حدود نیم ساعت تبلیغ پوشک مرسی با قابلیت جذب بالا، روغن بدون تراس (کف سرامیک، کاغذ دیواری یک خواب مستر)، قابلمه های نچسبی که اگر همین الان پیامک بفرستید با نود درصد تخفیف برایتان ارسال می شود، کتابهای خیلی زرد کنکور و … پخش می شود و لحظات مفرحی را برای مردم فوتبالدوست کشورمان رقم می زند.
– بعد از پیام بازرگانی، مجری برنامه “بیست هجده” می آید و برای یک اپلیکیشن موبایل تبلیغ می کند و تاکید دارد که پس از پیش بینی بازی ها باید انگشتتان را بگذارید روی صفحه گوشی و بکشید پایین.
– براندازان به شدت در توئیتر مشغول براندازی هستند و از فشار رژیم بر بازیکنان برای باخت در این مسابقه پرده بر می دارند. واضح است که اگر ایران ببرد، مردم به خیابان ها می ریزند و شاه دوباره بر می گردد.
– رئیس جمهور یک نفر را می فرستد میدان منیریه تا برایش پیراهن تیم ملی را تهیه کند. متاسفانه پیراهن در سایز ایشان پیدا نمی شود و کمی برجستگی شکم ایشان از زیر پیراهن خودنمایی می کند. با این حال جای شکرش باقیست که آقای رئیس جمهور به پیراهن قناعت می کند و بی خیال شورت ورزشی می شود.
– پادشاه عربستان که پس از خورن پنج گل از روسیه زیر پتو رفته بود و اصلا لب به هیچ چیز نمی زد از زیر پتو بیرون می آید و آبی به دست و رویش می زند و به امید باخت سنگین ایران، تلویزیون را روشن می کند.

حین بازی:
– براندازان از اینکه در ابتدا سرود جمهوری اسلامی ایران توسط بازیکنان خوانده می شود حسابی عصبانی می شوند. چند گیگ اینترنت می خرند و طوفان توئیتری علیه این عمّال استبداد راه می اندازند. آنها به صفحه ترامپ می روند و با کامنت اتک آس (attack us) از او می خواهند که به ایران حمله کند تا همه چیز آزاد و ارزان و آباد شود. البته براندازان متفکرتر و بیشتر درس خوانده معتقدند اصلا بازیکنان سرود جمهوری اسلامی را نخوانده اند و رژیم دهان بازیکنان را فوتوشاپیده است.
– مردم استرس زیادی را تحمل می کنند. اکثر دقایق توپ دست مراکشی ها است و هر چند ثانیه یکبار بچه ها توپ را می گیرند و به مسعود شجاعی پاس می دهند. او هم دو باره توپ را به مراکشی ها پاس می دهد که چرخه به هم نخورد.
– در همان دقایق ابتدایی، فردوسی پور آرزو می کند که ای کاش همین الان بازی مساوی تمام بشود. این آرزوی فردوسی پور، توده ای از اعتماد به نفس و غرور ملی را بر سر و صورت هموطنان بیننده می پاشد.
– رئیس جمهور به فکر فرو می رود که اگر ایران بازی را نبرد، یک سری مردم پرتوقع دوباره یاد شکست برجام و گرانی دلار و سکه و مسکن و تخم مرغ و … می افتند. خلاصه اینکه یا باید برای تنظیم بازار تلاش شبانه روزی کند و یا ایران بازی را ببرد. با توجه به منتفی بودن گزینه یک، دست به دعا برمی دارد که ایران گل بزند.
– یک ضربه ایستگاهی اتفاق می افتد. حاج صفی سانتر می کند. بازیکن مراکش دروازه خودشان را باز می کند. رئیس جمهور خوشحال می شود و به یکی از بچه ها می گوید: “عکس بگیر! عکس بگیر! برو از اون گوشه عکس بگیر. میخوام رکورد لایک و کامنت رو بشکونما!”
– پادشاه عربستان دچار سوزشی شدید در نواحی مختلفی از بدن خود می شود. دوباره به زیر پتو می رود و زنگ می زند و دستور حمله مجدد به یمن را صادر می کند تا آب سردی باشد بر نواحی سوخته اش.

پس از بازی:
– مردم به خیابان ها می ریزند و شادی می کنند.
– براندازها و شاخهای اینستاگرام می بینند که واقعا حیف است مردم یک روز ناامید نباشند و دعوا نکنند. لذا توئیت یک دونده فلسطینی را منتشر می کنند که در اقدامی شنیع از تیم مراکش حمایت کرده بود. از این شاخهای اینستا می توان به رضا صادقیان (خواننده، محقق و صاحب نظر اینستاگرامی)، پرستو صالحی (بازیگر سریال زیر آسمان شهر و ….. ذکر آثار دیگر این ستاره اینستاگرام در این مقال نمی گنجد) کواکبیان (نماینده مجلس و صاحب اثر فصل گیلاس، آفریننده گیلاس، طعم گیلاس) اشاره کرد.
– حساب رسمی فلسطین اعلام می کند که این کشور از تیم ملی ایران حمایت می کند. سلبریتی ها کمی سوت می زنند و سپس مردم را به عدم قضاوت یکدیگر، گیاه خواری و فنگ شویی تشویق می کنند.
– طبق گزارشات رسیده، براندازها هم اکنون در توئیترهای قدیمی مهدی طارمی سرک کشیده اند تا بتوانند حداقل یک تو مخی خشک و خالی برای مردم ایران ایجاد کنند. یکی از براندازان تهدید کرده است که اگر این حربه نگرفت، توئیت طارمی که سهل است، حاضر است سرش را در چاه فاضلاب منزل طارمی هم فرو کند.