جهت ساختن فیلمی که جشنواره‌های آن‌طرف آبی را مدهوش کند به طوری که روی چهار دست‌ و پای خودشان بند نشوند؛ چند پیشنهاد مفید و مختصر داریم. امیدواریم که مورد استفاده قرار بگیرد:

شب
وقتی قرار است همه چیز واقعی باشد، نباید اغراقی در فیلم به کار برود. لذا خواهشمندیم در فیلم بعدی، همه‌ی صحنه‌‌ها در شب فیلمبرداری شود. هیچ پروژکتور و منبع نوری دیگری روشن نکنند تا همه دنیا بدانند تاریکی در ایران یک چیز طبیعی‌ست. باید به همه نشان بدهید که اینجا آفتاب طلوع نمی‌کند! بلکه فقط غروب می کند! چطورش را خودم هم نمی‌دانم. اینجا ایران است و توانایی هرکاری را دارد. همانطور که پای قطع شده دوباره می‌روید، خورشید هم طلوع نکرده، غروب می‌کند.

کلمات
یکی از کم‌کاری‌های کشورهای همسایه ایران این است که همین شعرا و فضلای شعر و ادب پارسی را به طور مساوی بین خودشان تقسیم نمی‌کنند تا ما با خیال راحت با فحش دادن زندگی‌مان را بگذرانیم. البته بنده‌های خدا یک چندباری تلاش کرده‌اند ولی هنوز موفق نشده‌اند. پس از این اتفاق، ما راحت می‌شویم و صبح‌ها در گروه‌های خانوادگی به جای استیکر سلام و صبح‌بخیر، راحت میگوییم: «سلام ………! امروزت ………! » این‌طوری دیگر در خجالت فردوسی و مصیبت‌هایش در آن سی سال نیز نمی‌مانیم و در فیلم‌ها به همان زبان واقعی‌مان صحبت می‌کنیم.

زندان اوین
این را دیگر قبل از فیلم‌سازان از آقای جمهوری اسلامی می‌خواهیم که جان ما یک‌بار اجازه دهد و یک تور اوین‌گردی راه بیندازد ما ببینم چطور در اوین یک سری اتفاقات می‌افتد که دانشمندان، پزشکان، فلاسفه، روانشناسان و حتی نویسنده‌های رمان‌های تخیلی در کف آن مانده‌اند. ما هنوز نفهمیدیم چطور صدمه‌ از چشمی به چشمی دیگر منتقل می‌شود. چطور دست و پا بعد از قطع‌ شدنشان مجددا می‌رویند و یا چطور آدم با اعتصاب غذا چاق می‌شود؟ بعد از پاسخگویی مراجع محترم مربوطه به این قضیه، به سراغ پیشنهاداتمان برای این بخش وحشتناک و ترسناک می‌رویم.

طراح لباس
متاسفانه در امر طراحی لباس، دیده شده که طراحان لباس از مدل‌هایی مثل لباس عروس در فیلم‌هایشان استفاده می‌کنند. در ایرانی که در هر خیابان شهر و روستایش، یکی با چوب ایستاده که: «سرت کن!» مگر می‌شود کسی لباس عروس بپوشد؟ در ایران همه با چادر رنگی‌های پاره و رنگ و رو رفته زندگی می‌کنند. چادرهایی که آنها را دور کمر بسته و روسری را دور گردن گره داده تا هنگام دستمال کشیدن زمین، ناخن‌هایشان، نه چیز، روسریشان نشکند. خیانت به بیژامه راه‌دار و جایگزینی آن با شلوار جین و کتان نیز، از دیگر بزرگنمایی‌های موجود در طراحی لباس این فیلم‌هاست.

مواد مخدر
این مورد آخری که اصلا خوراک همه ایرانیان از طفولیت تا مرگ است. اصلا در ایران به جای شیرخشک به کودک شیشه می‌دهند! من خودم این موضوع را بارها و بارها در مکالمات مادران با فرزندانشان شنیده‌ام. خانواده‌های ایرانی چند فرزندی، به راحتی و بدون هیچ خجالتی به فرزند بزرگتر می‌گویند که: «برو شیشه رو بیار، بچه داره گریه می‌کنه!» بعد این بزرگواران با دروغ محض، استفاده از مواد را به دوران جوانی تنزل داده و حتی‌ به نشان دادن یک سیگار بسنده می‌کنند.

خیال‌باف باشید
باید بدانید ایران فقط کویر لوت است. البته نمی‌دانم که تا به حال کویر لوت را دیده‌اید یا نه اما باید بدانید در کویر فقط می‌توان با شتر رفت و آمد کرد. برای واقعی‌تر ساختن فیلم‌تان، سنگ پای قزوین را از جیب راست به چپ منتقل کنید و در خود ایران فیلم بسازید و اگر نشانه‌ای از پیشرفت به صورت اتفاقی در فیلم‌تان مشاهده شد با کمک هوش مصنوعی آن را حذف نمایید.