راه راه: دهه ۶۰: انقلاب دارد روزهای آخر عمرش را میگذارند. عملیات‌هایی هم که در مقابل عراق و تروریست‌های داخلی و قاچاقچیان مرزی انجام میدهند برای فریب افکار عمومی است. چند تا شورش و بمب گذاری دیگر انجام بگیرد -به سر اعلیحضرت قسم – نفله شده‌اند.

دهه ۷۰: ما در ماه‌های پایانی عمر جمهوری اسلامی به سر میبریم. این سدها و جاده ها و آب و برقی که دارند به همه جا میرسانند برای گول زدن مردم است. چند تا ترور و تحریم دیگر برنامه‌ریزی بشود، به جان کلینتون کار تمام است.

دهه ۸۰: حکومت تا شش ماه دیگر، فوقش یک سال، کارش تمام است. دستاوردهای هسته‌ای و ماهواره و فلان که هی میگویند برای شیره مالیدن سر من و شماست. چند تا قطعنامه و بیانیه دیگر بدهیم دخلشان آمده. شاهرگ آریل شارون هم گرو!

دهه ۹۰: جمهوری اسلامی که تا چند سال دیگر از بین میرود. این موشک‌هایی هم که اینطرف و آنطرف میزنند برای پرت کردن حواس ماست. سه چهارتا پیام دیگر بفرستیم توی تلگرام و توییتر، چیزی‌اش نمی‌ماند. اوباما بمیره راس میگم.

روزهای آخر قرن ۱۴: این دهه نشد تا دو دهه بعدش ریژیم رو به فنا دادیم رفته. خود ترامپ امضا داده امضاش تضمینه. هی نگا نکن به این راهپیمایی‌ها و پیشرفتها و اقتدار و حضور و اینها، اعصابم یارو میشه. اینا همه اش نواره … ببخشید … درخته. نه همون نواره، فوتوشاپ شده. چه میدونم … بده من اون سرنگ رو…