راه راه: سکانس اول: نماینده پشت در است. یک ربع دو انگشتی در می زند ولی کسی در را باز نمی کند. نماینده خویشتن داری می کند. هر دو دقیقه بقیه ی مراجعه کننده ها به داخل اتاق می روند ولی اجازه ی ورود نماینده را نمی دهند. نماینده زیر لب چیزی را تکرار می کند ولی کسی متوجه نمی شود.

سکانس دوم: کارمند از اتاق بیرون می آید و برای صرف صبحانه میرود. نماینده میگوید مردم شریفِ… کارمند اجازه نمیدهد حرفش را تمام کند میگوید برو فردا بیا. کارمند برای صرف میان وعده میرود. نماینده میگوید من خاک پای شما ملت فهیم و شریفِ… کارمند باز هم حرف نماینده را قطع میکند.۴۵ دقیقه زمان میبرد تا چایی سرد شود . کارمند بعد صرف میان وعده به سرویس بهداشتی می رود. نماینده چند کلمه مربوط به آنجا می گوید. کارمند از یک زاویه ی خشن نماینده را فتوشاپ میکند.

سکانس سوم: نماینده همچنان منتظر است. در زمان معطل شده به حساب حقوق مردم میرسد. هرکدام را چندبار مرور کرده است. گوشی اش زنگ می زند. بعد از چند ثانیه با عصبانیت تلفن را قطع می کند. نفس عمیق می کشد و از با گوشی هوشمندش دوز بازی میکند تا حوصله اش سر نرود.

سکانس چهارم : کارمند به اتاق بر می گردد و پشت سیستم می نشیند. نماینده به اتاق می رود.

کارمند به نماینده می گوید کی تو را راه داده؟ بوووق…به او می گوید برود و فردا بیاید. کارش را امروز انجام نمی دهد. نماینده تحمل می کند و چیزی نمی گوید. کارمند به او فحش می دهد. نماینده سکوت می کند و با احترام می گوید چرا فحش می دهید و کارم را انجام نمی دهید؟ کارمند دوباره فحش می دهد و می گوید دوست ندارد کارش را انجام دهد. کارمند باز هم فتوشاپ میکند و سر نماینده را روی سر خودش میگذارد.

سکانس پنجم: کارمند به مردم می گوید که او نماینده ی مجلس است و می خواهد که بیرونش کنند. مردم با چوب و چماق به نماینده حمله ور شده و سیاه و کبودش می کنند. نماینده مظلوم است.