*بررسی اثر امضای یک توافقنامه در سرنوشت یک ملت*

چکیده:

پژوهش حاضر به بررسی تاثیرات امضای یک توافقنامه با کشورهای خیلی پیشرفته و ترجیحاً جنگ‌طلب بر روند رشد اقتصادی، جمعیتی، فرهنگی و غیر فرهنگی کشور‌های موردنظر پرداخته است. نتایج این پژوهش مؤید آن است که به محض امضای یک توافقنامه، سطح رفاه مردم تا حد غیرقابل باوری افزایش یافته و سیل خروشان ذوق‌مرگ شدن، ایشان را در آغوش می‌گیرد. همچنین این توافقنامه‌ها، به نوبه‌ی خود، تاثیر بسیار بر تسهیل کارهای دولت آن کشور داشته است. در این مقاله، توافقنامه میان کشور فلسطین و دولت اسرائیل به عنوان مطالعه موردی، مورد بررسی قرار گرفته‌است.

کلید واژه‌ها:

اسلو ۱، اسلو ۲، مقاومت، یاسر یاسر رابین، به گوشم…

مقدمه:

با نگاهی به تاریخچه توافقنامه‌های منعقد شده با دول خیلی استعمارگر و جنگ‌طلب، درمی‌یابیم که خلاف صفت وحشیانه‌ای که به این کشورها داده شده است، با این حال امضای یک توافقنامه برد برد با آنها، تاثیر شگرفی در دگرگونی اقتصاد و زمینه‌سازی پیشرفت همه جانبه در یک کشور را در پی داشته است. تاریخ شهادت می‌دهد که این کشورها با نگاهی دلسوزانه و پدرانه و به‌منظور پیشرفت ملل آزادی‌خواه، در ابتدا آنها را تا میز مذاکره خرکش کرده و پس از گرفتن امضا، حجم انبوهی از امکانات و امتیازات ویژه را برای آنها فراهم می‌سازند.

پیمان اسلو ۱ و ۲ در شرایطی منعقد گردید که کشور فلسطین در شرایطی ذلت‌بار، در حال طی کردن مسیر مقاومت و قوی شدن بودند. دول غربی با هوشیاری کامل توانستند آنها را از منجلاب روی پای خود ایستادن، نجات داده و امتیازات بسیاری از جمله عکس انداختن با رئیس‌جمهور آمریکا را به این کشور اعطا نمایند.

مطالعه موردی:

 پیمان‌نامه‌های کشور فلسطین:

از آن‌جایی که یاسرعرفات سرش درد می‌کرد برای جنگ‌طلبی و سرکوب صهیونیست‌ها، در زمان جوانی جنبش آزادی‌بخش فلسطین را با نام سازمان فتح، تأسیس کرده و تعداد زیادی از جوانان فلسطینی را نیز به عضویت گرفت. این جنبش توانست طی سال‌ها فعالیت‌ مخرب سیاسی و نظامی، ضربه‌های بسیار به صهیونیست‌ها وارد ساخته و آنها را ناراحت کند. این سازمان در در طول سه دهه به اصلی‌ترین گروه مبارز علیه اسرائیل تبدیل شد. در سال ۱۹۸۸ و در حالی که معلوم نشد چه فعل و انفعالاتی در روابط بین یاسر و آمریکا و اسرائیل رخ داد که عرفات سر عقل آمده و از موضع مقاومت و جنگ در برابر اسرائیل عقب کشید. او در نطقی اعلام کرد که ما همه را خیلی دوست داریم و نمی‌خواهیم از دماغ، دهان، دست و لوزالمعده‌ی هیچ مسلمان یا یهودی خون بیاید و طی اقدامی هوشمندانه، موجودیت اسرائیل را رسمیت شناخته و مقرر گردید نخود نخود هرکه رود خانه‌ی خود!. پس از آن یاسر عرفات و اسحاق رابین (نخست وزیر اسرائیل) به آمریکا سفر کرده تا کلینتون به عنوان شاهد توافق، هر دو را در آغوش بگیرد. بدین ترتیب پیمان اسلو ۱ میان طرفین امضا گردید و قرار شد هرکدام کشور خود را داشته باشند. البته پس از مدتی اسرائیل احساس کرد به فلسطین ظلم شده و کارهای کشورداری آنها را خسته می‌کند. لذا به منظور جبران کاستی‌های توافقنامه قبل، پیمان اسلو ۲ را نیز به تصویب رساندند. به موجب اسلو ۲، عرفات اعلام کرد که اسرائیل را خیلی دوست داشته و قصد ادامه مبارزه با آنها را ندارد. پس از این توافقنامه ‌ها، کار تشکیلات خودگردان بسیار راحت شد و زحمت اداره‌ی تعداد بسیاری از شهرهایشان نیز به اسرائیل واگذار گردید.

نتایج پژوهش:

امضا و انعقاد پیمان نامه‌های اسلو ۱ و ۲ میان فلسطین و اسرائیل، تاثیرات شگرفی در حل منازعات منطقه و کمک به پیشرفت دو کشور داشته است. در اینجا به برخی از نتایج حاصل شده، اشاره می‌گردد:

۱- کوچک شدن مساحت کشور فلسطین و کمک به اداره‌ی بهتر این کشور.

۲- کمک به صلح جهانی، با حذف بندهای مربوط به نابودی اسرائیل از منشور ملی فلسطین.

۳- تلف نشدن وقت جوانان فلسطینی برای حضور در سربازی با حذف ارتش از بدنه‌ی حکومتی کشور فلسطین.

۴- شکل‌گیری زمینه زندگی مسالمت‌آمیز میان فلسطینیان و شهرک‌نشینان صیهونیست‌ در کرانه‌ی غربی و نوار غزه.

۵- حفظ بافت مذهبی قدس، با اجازه حاکمیت اسرائیل بر این مکان.

۶- عاقبت بخیری یاسر عرفات: وی به دلیل دور ماندن از فضای پرتنش ناشی از مخالفت احتمالی فلسطینیان با این توافقنامه‌ها، از سوی صهیونیست‌ها مورد حفاظت شدید قرار گرفته و پس از مدتی با احترام فراوان عازم دیار باقی گشت.