راه راه: چندی پیش رئیس شورای شهر وسط جلسه در را به هم کوبید و گفت قهر قهر تا روز قیامت(البته شاید هم تا تقسیم پست بعدی!)، بعد هم در توجیه رفتارش افزود: کسری خواب داشتم. خب البته این بنده خدا حق دارد اگر پدر شما را در استخری که خود صاحبش بود با رادیو اکتیوی که خود کاشفش بود، دی اکتیو میکردند؛ اصلا خواب به چشمتان می آمد؟! بعدتر دوباره از همان شورا عکسی پخش شد که خبر از حضور مجید توکلی به عنوان مشاور در یکی از جلسات می داد. بحث داشت بالا میگرفت که عده ای مجدد گذاشتند پای کم خوابی رئیس شورا و گرفتن اشتباهی شماره ی مجید توکلی(از بلاک لیستش) برای دعوت به جلسه. اما ما برخلاف واکنش و توجیه های مذکور میخواهیم ثابت کنیم چرا حضور مجید توکلی در آنجا نه تنها مستحب موکد بلکه واجب عینی است:

یک. مجید توکلی یکی از مدافعان افزایش تحریم ها و اعمال فشار بیشتر بر ایران است. انصافا شما از این آدم دلسوز تر برای کشور پیدا میکنید؟ او با اصرار و خواهش و تمنا و گرو گذاشتن ریش(که ندارد! ولی حالا هرچی!) آمریکا را راضی کرد به پانصد، ششصد تا تحریم بسنده کند و گزینه نظامی را بی خیال شود و با تدبیرش سایه جنگ را از کشور برداشت. البته جا داشت یکی از همان نشان های لیاقت که به ظریف دادند به مجید جان دلبند وطن هم میدادند ولی عجالتا تاریخ تا دیر نشده یک تکانی، حرکت موزونی، چیزی به خودش بدهد بد نیست!

دو. مجید توکلی دارای سابقه ی سیاسی وکیفری اقدام علیه امنیت ملی است. طبیعتا کسی که اقدام علیه امنیت ملی کرده بهتر میداند که ضعف و درزهای امنیتی کشور کجاست؟! او عمری زحمت کشیده و بدون دریافت پیامک واریزی از اینور، عیوب همینور را کشف کرده و چشم انداز پانصد ساله به مسائل کشور دارد. البته معترضین حق دارند، مجید توکلی را چه به شورای شهر؟! اولویت باید این باشد که مجید توکلی به عنوان مشاور در جلسه های شورای عالی امنیت ملی حضور بهم رساند و بعد اگر وقت اضافه آورد، به جلسات دیگر برود. الکی که نیست، کلی اطلاعات دست اول دارد!

سه. مجید توکلی لیدر اغتشاشات ۸۸ بوده و چند تا سطل زباله شهرداری بیشتر آتش زده تا برادر و اقوام نسبی و سببی فلان مسئول! طبیعتا کسی که رهبری زبان نفهم ها را به عهده داشته بهتر زبان آنهایی که به آلودگی هوا و محیط زیست و شهر دامن میزنند را می فهمد و می تواند برای حل مشکل برنامه ریزی کند. همین که او فهم زبان کروبی را در پرونده ی خودش دارد، سابقه ی کمی نیست!

چهار. مجید توکلی از حبس کشیده های روزگار است. کسی که عمر و جوانی اش را وسط بوی جوراب نشسته و عرقِ(از نوع بدنش! نه آن خاک برسری ها) عرقگیر چرک سرکرده باشد، قدر هوای آزاد را بهتر می داند. لذا می تواند ایده های کاربردی بهتری برای رفع یا به چشم نیامدن! این اندک آلودگی هوای تهران بدهد. طرح هایی مثل دوشنبه های بدون کفش با جوراب نشسته و یا به خدمت گیری سلطان بو(با اضافه کار و بیمه ی بدنه) می تواند راهگشا باشد.

پنج. مجید توکلی در تغییر چهره هم ید طولایی دارد، چنین فردی قطعا می تواند قدم مثبتی در تغییر چهره ی شهر بردارد. اصلا خود شهرداری هم شعارش همین بود زنان چهره ی شهر را تغییر می دهند! پس ابدا نباید این مهم را نادیده گرفت.
نتیجه اینکه قدیمی تر ها یک چیزی میدانستند که شرترین بچه ی کلاس را میگذاشتند مبصر! همانطور که جای شهرام جزایری به جای وسط گونی عدس و پشکل گوسفند باید پشت میز ریاست بانک مرکزی باشد، جای مجید توکلی هم پشت میز ستاد مدیریت بحران یا ریاست شورای عالی امنیت ملی است. اصلا کی به کیه؟! هشتگ تا هزار و شونصد با مجید توکلی!!!