وقتی گذاشته‌ای آواتار تیپ جدید عینکی‌ات را
حالا بزن توییت و بکن پست، چایی داغ و پولکی‌ات را

با دوستان به کل‌کل و دعوا، با دشمنان مدام مدارا
کی میکنی رفیق مداوا، این عقده‌های کودکی‌ات را

سیس عقاب و سیرت اسکل، بیرون بیا دلاور از این رل
اول بگیر آروغ ناشتا، آن بچه شاه پشتکی‌ات را

کافیست تیربار جفنگت، بنگر به سوی کیست تفنگت
بشکن بت بزرگ و قشنگت، معشوق بور کک‌مکی‌ات را

هی سوی غرب غش کن و حظ کن، با کداخدا پیاده تو گز کن
پس لااقل بگو که؛ عوض کن سربازهای پوشکی‌ات را

از بس زدید لاف مجازی، ما را گرفته‌اید به بازی
بازیچه جهان موازی، پایان بده عروسکی‌ات را

گفتی ضعیف‌تر شده ایران، او با تو بود گفت که نادان
بگذار توی کوزه بخیسان، تحلیل‌های آبکی‌ات را

حالا سه چار مرحله تا کن، با احتیاط بعد هوا کن
با کاغذ مچاله بنا کن، رویای خیس موشکی‌ات را

بس کن ببند اکس و رها کن، کم ما و خلق را تو سیا کن
دیگر برو بنوش عزیزم، چایی سرد نعلبکی‌ات را