راه راه:

طرح فاصله گذاری هوشمند در مترو و اتوبوس تهران همراه با زدن برچسب به جاهایی که نباید کسی روی آن‌ها می‌نشست یا آن‌جا می‌ایستاد اجرا شد. ولی از آن‌جایی که این حرف‌ها جای خالی برای نشستن نمی‌شود پیشنهادات جدیدی برای اجرای بهتر این طرح داریم:

گماشتن انسان: قدیم‌ترها -زمان ناصرالدین شاهینا- یکی از سربازهای وظیفه را دم در اتوبوس می‌گذاشتند تا بلیط مردم را از آن‌ها بگیرد. الان هم می‌شود جلوی هر صندلی اتوبوس و مترو یک نفر را گذاشت تا وقتی آمد روی صندلی بنشیند جلویش را بگیرد و هنگامی که تبعیت کرد بگوید:«کرونا را شکست می‌دهیم» و لبخند بزند.

یخ ریختن روی صندلی: در زمستان‌ها بیشترین اقبال به صندلی‌هایی است که قبلا کسی روی آن نشسته است و مورد داشته‌ایم که اول روز با وجود صندلی‌های خالی بازهم دستش را به میله‌ها گرفته. همه اینها به خاطر سردبودن صندلی‌ها بوده است. پس می‌شود با یخ ریختن روی صندلی‌های ضربدردار از پرشدن آنها جلوگیری کرد.

بمب ساعتی: روی هر صندلی اتوبوس بمب ساعتی کار گذاشته شود تا وقتی افراد روی آن می‌نشینند تایمرش به کار افتاده و چهارده روز بعد منفجر شود. اینطوری روند انتقال ویروس هم شبیه‌سازی می‌شود و مردم حساب کار خودشان را می‌کنند.