شه­‌سوار به نویسندگی، کارگردانی و تهیه­‌کنندگی «حسین نمازی» است که فقط در این فیلم بازی نکرده وگرنه می­‌توانست یک تنه همه­‌ی عناوین را فتح کند. نمازی که پس از ساخت «شادروان» به سراغ این فیلم آمده، سعی کرده است همان فضای کمدی را ادامه دهد. فیلم پیش از آنکه کمدی باشد یک نیمچه درام اجتماعی است که در حال و هوایی بانمک ساخته شده­‌است. طنز این فیلم بیشتر بر پایه­‌ی کمدی موقعیت است (البته زیاد دلتان را صابون نزنید، چون قرار نیست هِرهِر بخندید).

داستان این فیلم درباره­‌ی یک زوج جوان است که مدت­‌هاست قصد دارند مثل هزاران جوان دیگر عروسی بگیرند اما هر بار با اتفاقی تلخ یعنی مرگ، برنامه­‌ها به هم خورده است و این بار نیز همین اتفاق رخ می­‌دهد با این تفاوت که برادر عروس با بازی «مهرداد صدیقیان» می­‌خواهد هرطور شده این بار عروسی سر بگیرد. فضای پرورش خر که کار اصلی این خانواده است نیز به ساخت یک فضای باحال کمک کرده است ولی خر به تنهایی نمی­‌تواند خلأهای فیلمنامه را جبران کند. هرچند صرف حضور خر در هر فیلمی کار را برای کمدی راحت می­‌کند و نقش پررنگی در موفقیت کار ایفا خواهد کرد.

کمدی بودن فیلم، مانع از این نمی­‌شود که اشکتان را درنیاورد و در زمان­‌هایی از آن، روایت تلخ خودش از زندگی را نشان ندهد. همین روایت تلخی و شیرینی زندگی باعث سختی کار برای کارگردان شده­‌است و در مقاطعی تماشاگر را رها می­‌کند یا بهتر بگویم تماشاگر فضای قصه را گم می­‌کند. بازیگران فیلم اکثرا بازی‌های یکدستی از خود نشان داده­‌اند و به‌جز مهرداد صدیقیان که شاید جزو معدود تجربه­‌های کمدی­‌اش باشد، سایر بازیگران، همه این کاره هستند و تقریبا بازی­‌های همیشگی خودشان را به نمایش گذاشته‌اند.

درمجموع این فیلم، فیلم بدی نیست، فیلم خوبی هم نیست. شاید بتوان گفت متوسط است ولی مطمئنا در زمان اکران و در گیشه کار بسیار سختی برای پرفروش شدن خواهد داشت و بعید است بتواند به رکورد کمدی­‌های پرفروش نزدیک شود.