همه‌ی دنیا می‌دانند که پزشکی در خون ما ایرانی‌هاست. از همان زمانی که «کلداستاپ» یا دست کم «سرماخوردگی بزرگسالان» را با اولین عطسه‌ی سرماخوردگی برای خودمان تجویز کردیم و حتی قبل‌تر که این قرتی‌بازی‌ها نبود و مادربزرگمان با چای نبات درمان هرگونه مرضی را بر عهده‌ گرفته‌ بود؛ باید این مسئله‌ را می‌دانستیم.
دانشمندان ایرانی با فراهم شدن بستر برای رشد و پیشرفت، جوری در پزشکی و داروسازی گوی سبقت را از مردم دنیا ربودند که امروزه ایران در تولید داروهای بیوتکنولوژی جزء ۳ کشور برتر دنیاست.
حالا ممکن است بگویید داروی بیوتکنولوژی دیگر چیست؟ که باید عرض کنم داروساز در محیط آزمایشگاه، یک سلول زنده از انسان را خِفت می‌کند و روی آن دستکاری‌های ژنتیکی انجام می‌دهند و بعد چاقو را می‌گذارند بیخ خِر سلول که یالا داروی مدنظر ما را بساز و در واکنشی عجیب و جالب، می‌سازد!
چون سلول اولیه از بدن خود انسان بوده، پس بدن انسان آن را موجود ناشناخته تلقی نکرده و حساسیت یا واکنش نامناسبی مثل تولید پادتن، نشان نمی‌دهد و انسان خوب می‌شود.
اصلا آدم از این حجم توانمندی دانشمند ایرانی کرک و پرش می‌ریزد‌! به این کار می‌گویند خِفت گیری تراز یا همان تولید داروهای بیوتکنولوژی.