در سینما و تلویزیون ایران متاسفانه اکثر قریب به اتفاق فیلم‌ها یا اجتماعی‌هایی با تم سیاه‌نمایی بسیار بالا و یا کمدی‌هایی بدون داستان و به اصطلاح فیلمفارسی هستند؛ از این رو معتقدم باید به کارهایی که در ژانرهای جدید ساخته می‌شوند فرصت بیشتری داد تا بتوانند خودشان را نشان بدهند.

کیارش اسدی‌زاده که از فارغ التحصیلان رشته کارگردانی دانشگاه سوره است کارش در این عرصه را با فیلم «گس» آغاز کرد. اولین سریال او «کرگدن» نام داشت که در ژانر معمایی بود. این کارگردان جوان در اولین کار کمدی‌اش سراغ پلتفرم فیلم‌نت رفته و سریال «دفتر یادداشت» را برای آن‌ها کارگردانی کرده‌است. در این کار حسین اکبری به عنوان تهیه‌کننده و مسعود خاکباز نیز به عنوان فیلمنامه‌نویس او را همراهی کردند که هر دو سابقه چندانی در این عرصه‌ها نداشتند؛ اکبری پیش از این مدیرتولید بوده‌است و خاکباز نیز در چند پروژه عروسکی و گمنام نویسندگی کرده‌است. این سریال به گفته عوامل فیلم در ژانر جنایی کمدی است که می‌تواند ژانر جدیدی در سینمای ایران باشد.

خط کلی داستان سریال دفتر یادداشت شباهت بسیار زیادی به سریال کمدی آمریکایی «فقط قتل‌های داخل ساختمان» دارد؛ به طوری که در هر دو مجموعه، سه نفر متشکل از دو مرد جا افتاده و یک دختر جوان به دنبال رمزگشایی از قتلی هستند که سایرین فکر می‌کنند فقط یک خودکشی بوده‌است. البته تفاوت در جزئیات داستان و ویژگی‌های این سه شخصیت باعث می‌شود که نتوان آن را کپی نامید و شاید اقتباس واژه بهتری باشد.

در دفتر یادداشت نقش دو مرد را رضا عطاران و حسن معجونی بازی می‌کنند که ظاهرا رفاقتی دیرینه دارند و به دنبال رمزگشایی از قتل یا خودکشی خواهر ایرج (رضا عطاران) هستند؛ پس از گذشت چهار پنج قسمت از سریال و با قتل جدیدی که در ساختمان رخ می‌دهد، نازنین (با بازی سوگل خلیق) که مظنون به قتل است، نیز به این گروه اضافه می‌شود.

در سینما و تلویزیون ایران متاسفانه اکثر قریب به اتفاق فیلم‌ها یا اجتماعی‌هایی با تم سیاه‌نمایی بسیار بالا و یا کمدی‌هایی بدون داستان و به اصطلاح فیلمفارسی هستند؛ از این رو معتقدم باید به کارهایی که در ژانرهای جدید ساخته می‌شوند فرصت بیشتری داد تا بتوانند خودشان را نشان بدهند. البته به شرطی که خود این فیلم‌ها نیز از این نقطه قوتشان بهره ببرند نه اینکه با بولد کردن حواشی و ضعف‌هایی که در سایر فیلم‌ها نیز وجود دارد برای دیده شدن تلاش کنند. اتفاقی که در مورد دفتر یادداشت حداقل در دو مورد رخ داده‌است. اول پوستر و تبلیغ اولیه فیلم بود که بدون اینکه ارتباط چندانی با خود این سریال داشته‌باشد از فیلم جنجالی مالنا برگرفته‌شده بود. مسئله دوم نیز به انتخاب بازیگران برمی‌گردد، جایی که حتی برای شخصیت‌های زن سالخورده فیلم نیز از زنان میانسال استفاده شده‌است تا احتمالا از جذابیت آن‌ها استفاده شود. به طور کلی انتخاب بازیگران این فیلم را سه مدل می‌توان تفسیر کرد. برخی مثل زهرا داوودنژاد و الهام پاوه‌نژاد به اندازه‌ای برای این نقش‌ها مناسب نیستند که حتی در ویژگی‌هایی که به آن‌ها داده شده تا بتوانند از مخاطب خنده بگیرند کاملا ناکام بوده‌اند. مثل اعتیاد شدید به خوردن نوشابه که در شخصیت زهرا داوودنژاد وجود دارد. و برخی مثل رضا عطاران و سوگل خلیق اگرچه وزن فیلم را بالا برده‌اند؛ اما برای خودشان، دفتر یادداشت شاید گامی رو به عقب محسوب می‌شود. و در نهایت بازیگرانی مثل حسن معجونی و مینا ساداتی هم داریم که نه توانسته‌اند انتخاب مناسبی برای فیلم باشند و نه سریال برای کارنامه هنری خودشان امتیاز ویژه‌ای باشد تا بازی آن‌ها در این مجموعه یک ضرر دوجانبه باشد.

سریال «فقط قتل‌های داخل ساختمان» تا به حال در سه فصل پخش شده‌است و فصل چهارم آن نیز در حال ساخت است. امیدواریم اگر دفتر یادداشت نیز قرار است ادامه پیدا کند برای شوخی و خنداندن مخاطب در فصل‌های بعد روی ویژگی‌ها و شخصیت‌هایی که نویسنده به تیپ‌ها می‌دهد حساب باز کند؛ ویژگی‌هایی مثل خندیدن سوگل خلیق در مواقع استرس و ناراحتی و یا استفاده همان ظرفیت‌های داستان جنایی و معمایی؛ نه روی حواشی و افتادن سر زبان‌ها به هر قیمتی. چرا که اسدی‌زاده قبلا در «کرگدن» نشان داد در کارهای معمایی تبحر قابل قبولی دارد.