به مناسبت ۲۲ تیر روز بزرگداشت جناب خوارزمی، مختصری از زندگی‌نامه‌ی او را با هم مرور می‌کنیم.
وی در اواسط یا شاید اواخر قرن دوم هجری در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. مانند هر دانشمند ایرانیِ دیگری یک تریلی اسم داشت که جهت سهولت در امور روزمره‌ی زندگی، او را خوارزمیِ خالی صدا می‌زدند. اما نامش در شناسنامه ابوعبدالله محمد بن موسی خوارزمی بود.
خوارزمی از همان دوران کودکی به هر گونه علمی عشق می‌ورزید به صورتی که او را همه‌چیزدانِ زمان خلافت عباسی می‌دانند. مادرش هنگام خواستگاری می‌توانست بادی به غبغب بیندازد و مثل بی‌بی در سریال متهم گریخت بگوید: «از هر انگشت پسرم یه علم می‌باره؛ جغرافی‌دانی، ریاضی، تاریخ‌نگاری، فلسفه، ستاره‌شناسی، نیمی‌دونم چی‌چی‌، نیمی‌دونم‌ چی‌چی‌ و…».
فقط هنگامی که مادرش در جلسه‌‌ی خواستگاری گفت که او «پدر علم جبر» است؛ خانواده‌ی عروس مکدر شده و گفتند به مرد زن و بچه‌دار دختر نمی‌دهند.
وی که عمرش را خرج ریاضیات کرده بود در «بیت‌الحکمه» که همان دپارتمان علمی عباسیان بود، عضویت داشت و با نگارش کتاب‌هایش باعث آشنایی اروپایی‌های ندید بدید، با سیستم عددیِ هندی_عربی شد.
هرچند معظم‌له خدمات ارزنده‌ای به ایران و اسلام و حتی دنیای کافرستان کرد اما توقع اساتید این رشته را از دانشجویان به قدری بالا برد که بعد از حدود ۱۲ قرن، توقع حل الگوریتم را از جوانان امروزی دارند که این اسباب کدورت را برای آن‌ها فراهم می‌سازد.
خوارزمی در حدود سال ۲۳۲ هجری چشم از جهان فروبست اما نام و یادش در تاریخ جهان جاودانه ماند.