متاسفانه در سال‌هایی که شاهنشاه محمدرضا پهلوی، بانو فرح پهلوی و ربع مشغول خدمت‌رسانی به مردم بودند، عده‌ای هنرمندنما با سیاه‌نمایی و نفرت‌پراکنی مشغول پروژه پهلوی هراسی در میان مردم عامه بودند. اما این پروژه بارها و بارها با عدم همراهی و مخالفت‌های مردمی روبه‌رو شد؛ چرا که مردم از خدمات شاهنشاه، ملکه و ربع، و بخصوص ربع، رضایت مطلق داشتند و به هیچ عنوان خام صحنه‌آرایی خطرناک پهلوی هراسان نمی‌شدند.

به عنوان مثال یک پهلوی‌هراس در شعر خود به کیفیت نامطلوب آب مناطق بندری، دور بودن راه‌های دسترسی  و فقدان امکانات جاده‌ای مناسب، وجود فرهنگ ازدواج اجباری در این مناطق و ناتوانی پسران در فراهم آوردن شرایط ازدواج اشاره می‌کند. اما پس از خواندن هر مصراع، با پاسخ دندان شکن مردم بومی مواجه می‌شود؛ با گفتن جملاتی به معنی «چقدر خوب!» و «خیالم راحت شد».

این پهلوی‌هراس در مصرع اول می‌گوید: «آب بندر شوره» که مردم بلافاصله پاسخ می‌دهند: «اوفی اوفی!» یعنی ما از کیفیت آب بندر راضی هستیم! پهلوی‌هراس که اولین پروژه نفرت‌پراکنانه خود را شکست خورده می‌بیند، در ادامه می گوید: «راه بندر دوره» و مردم مجددا با پاسخ دندان‌شکن «اوفی اوفی» نقشه شوم او را ناکام می‌گذارند.

پهلوی هراس دست روی عواطف جوانان گذاشته می‌گوید: «دخت بندر حوره» و باز هم جوابی جز «اوفی اوفی» نمی‌گیرد و به عنوان آخرین تیر ترکش خود می‌گوید: «عشق بندر زوره». اما اهالی بومی حتی از فرهنگ ازدواج اجباری نیز راضی هستند و پاسخی جز«اوفی اوفی» نمی‌دهند و پهلوی‌هراس که همه چیز را از دست رفته می‌بیند، تلاش می‌کند با اشاره به سختی‌هایی که در مسیر عشق «دخت هاجرو» کشیده مسیر افکار عمومی را از رفتار زشت خود منحرف کند.

این رفتار هوشمندانه و مترقی مردم بومی، پاسخ‌گوی تمام کسانی است که حکومت پهلوی را حکومتی خودفروخته و بی عرضه خطاب می‌کنند.