اخیرا فراخوان جذب بازیگر برای پروژه «موسی» ابراهیم حاتمی کیا منتشر شده است. در متن فراخوان تأکید شده «متقاضیان به هیچ عنوان نباید عمل زیبایی صورت، بینی، لب، گونه، تتو و… داشته باشند». البته تأکید که چه عرض کنم؛ راستش کلا در این فراخوان شرط خاصی (اعم از سواد هنری- تجربه کار نمایشی- علاقه و استعداد) قید نشده و فقط خواهش تمنّا شده «عملی نباشید». کارگردان خیلی نامحسوس منظورش این بوده که «خودت چشه گل من؟!»، گل‌های من؟ آهای کل هموطنان؟
خب همگان شاهدید سینما و تلویزیون ما این سال‌ها از کمبود آدم طبیعی و واقعی رنج برده است و بالاخره یک نفر صدایش درآمد. ممنون از صاحبش.
در آش شور سال‌های اخیر، که نتیجه مستقیم کمبود «معمولی»ها است، طرف با ژل لب بالا و پایین، رژ گونه سه‌بعدی و ابروی میکروبلیدینگ، گوشه ردای شویَش را گرفته و می‌گوید «عَمرررر طفلان صغیرت را به که می‌سپاری و به حکم ملکشاه سلجوقی راهی خوارزم می‌شوی؟» نه، آدم ژلی این‌جوری حرف می‌زند؟ این‌ها پُرش باید بگویند «عَمرم رسیدی یه میس بنداز». نه این‌جور.
تازه خود آقای «عَمر» با دماغ عروسکی سبک بومیان اسکاتلند و گونه‌های کشیده‌اش، هفت شبانه‌روز روی اسب می‌تازد و به دروازه خوارزم می‌رسد، می‌رود در یکی از حجره‌های کاروان‌سرای دم دروازه می‌گیرد می‌خسبد. این دیگر واقعا کم مانده دوربین مخفی باشد. همین کارها را کرده‌اند آدم دقیقه پانزده فیلم خوابش می‌برد.