راه راه:

در هفتم دی ماه سال ۱۳۸۷، جوهر توافق شش ماهه حماس و اسرائیل روی بندهای توافقنامه داشت خشک می شد که رژیم صهیونیستی زد زیر توافق. سرانجام با اینکه رژیم صهیونیستی راضی نبود دستش را جلوی غریبه دراز کند ولی کمک های انسان دوستانه آمریکا و چند تن از متحدینش را دریافت و به غزه حمله کرد. نام این عملیات خفن”سرب گداخته” بود.

در مقابل، مردم غزه که سر جمع ۴۱۰ نفر بیشتر نبودند هر طور می توانستند مقاومت کردند و با زیر پا گذاشتن اخلاق جنگ، عملیات سرب گداخته را به تمسخر گرفتند. پیامی که از مقاوت غزه به اسرائیل مخابره می شد این بود : “سرب گداخته کی بودی تو؟، یکم سرب بگداز عمو ببینه!». 

 مقاومت و تمسخر غیراخلاقی اسراییل توسط مردم غزه ۲۲ روز طول کشید. در نهایت اسراییل وقتی دید اصلا به تلفات مردمش که برابر با ۳غیر نظامی و ۱۰ نظامی بود، توجهی نمی شود، به صورت یکجانبه آتش بس اعلام کرد و از خودش خواست دست نگه دارد و خودش حرف خودش را گوش کرد و دیگر ادامه نداد. متاسفانه آقایی و بزرگواری اسراییل اصلا به چشم هیچ کس نیامد و فقط برای ۱۳۱۴ یا به قولی ۱۴۳۳ نفر کشته شده مردم غزه آبغوره گرفتند، و این شد که ۲۹ دی، روز غزه نامیده شد. به نظر ما، روز«عدم لجبازی اسراییل» یا « روزعقب نشینی بموقع» خیلی بیشتر به این تاریخ می آمد تا روز غزه!

در این میان شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد هم خیلی اذیت شد و با دیدن صحنه هایی از اثر فسفر سفید و بمباران تاسیسات حیاتی غزه، دلش ریش شد و با ابراز تاسف، از دو طرف خواست انقدر خون نکنند، اَه!