سریال‌های ماه مبارک رمضان امسال غوغا کردند. دلیل استقبال مخاطبین، می‌تواند نگاه متفاوتی باشد که این سریال‌ها داشته اند.

نگاه جدید به ارواح معذب و ادبیات جدید در دیالوگ ها در شبکه سه
روح مال مردم خوری که در خواب عروس و پسرش پلاس است و رویش نمی‌شود به خواب پسر بزرگ بیاید و هی واسطه می فرستد تا مبادا حرمت پدر و پسری خدشه دارشود!
جملات سنگین و حکیمانه که گاها به زبان زرگری شباهت بیشتری دارد و مخاطب را دچار حالاتی مثل سرگیجه می‌کند. نمونه اش این دیالوگ که “غلطو لاک نمی‌گیرن. وقتی خمار بودی من لاکت گرفتم؟ پا به پات نشستم از خماریت خمار شدم، لاکت گرفتم؟ شدم عقدت. شدم عقدت، لاکت گرفتم! من عشقمم لاک نگرفتم برادرمم لاک نمی‌گیرم ( به دلیل رعایت حال خوانندگان در این ماه عزیز ازبیان ادامه دیالوگ خودداری می کنیم)
نگاه عمیق‌تر این سریال آنجایی بیشتر به چشم می‌آید که خانواده‌هایی را می‌بینیم که جانشان برای هم درمی‌رود ولی وقتی پای پول وسط می‌آید، مخاطب دنبال چیزی شبیه علامت زیر هجده سال در پایین تلویزیون می‌گردد.

تاثیر معجزه آسای پوشش فرنگی درشبکه یک
این نوع نگاه در ماه مبارک رمضان به مخاطب یادآوری می‌کند که آب فرنگ خاصیتی دارد که می‌تواند یک ندیمه را به یک سیندرلای با کمالات تبدیل کند و اگر دخترتان احیانا گیر داده که چادر می‌خوام، در این ایام با شکم گرسنه پای این سریال بنشانید حتما نتیجه خواهید گرفت.

دغدغه اصلی جوان ایرانی درشبکه دو
وسط شبکه یک و سه، چند جوان نه در عهد بوق هستند نه شکم هم را بخاطر پول سفره می‌کنند بلکه کارگردان از زاویه ای به دغدغه‌های جوان ایرانی نگاه کرده که است که «آقا تا کی جوان ایرانی را طوری نشان دهیم که سرش در کتاب و درس و موشک و نانو و پزشکی است!! مگر نه این است که کشور را همین جوان‌هایی اداره می‌کنند که عین مار به دور درخت می‌پیچند و در کسری از ثانیه عاشق دختری می‌شوند که در حال عبور است». به نگاه این کارگردان در مورد رشیدهای رعنای کشور باید تبریک گفت.