راه راه:

چنگیز همین‌طور که خودش را باد می‌زد گفت: داداش گرمه ها!

کامبیز که روزنامه دستش بود گفت: میگن مملکتو فروختن به چین.

چنگیز گفت: عرق داره میره تو چشمم!

کامبیز گفت: دوباره شروع کردی؟

چنگیز گفت: آخه این لُنگ لعنتی چیه که نمیزاری برش دارم صورتمو پاک کنم؟

کامبیز نگاهی به لنگ انداخت که روی قاب عکس انداخته شده بود و چیزی نگفت.

چنگیز با عصبانیت زیر لبی چیزی زمزمه کرد. کامبیز با قلدری گفت: چی گفتی؟

چنگیز با عصبانیت جواب داد: گفتم بسوزه پدر اعتیاد و بی پولی، وگرنه…

کامبیز گفت: وگرنه چی؟

چنگیز دیگر کفری شد و مثل گربه پرید بالا و لنگ را از روی قاب عکس برداشت، هر دو خشکشان زد. داخل قاب عکس، کامبیز نشسته بود توی یک ماشین مدل‌بالا. یک دستش اسکناس هزارتومانی گرفته بود و یک دستش دلار.

چنگیز گفت: چقد عوض شدی داداش؟ ماشین مال خودت بود؟ الان کجاس؟

کامبیز روزنامه را انداخت روی میز و با بی‌حوصلگی، آه کشید.

چنگیز یک‌دفعه چهره‌اش عوض شد، رعشه ریزی به جانش افتاد و با بغض گفت: تو هم منو نشناختی داداش؟

کامبیز گفت: مگه تو غیر از یه مفنگیِ زیقی چیز دیگه‌ای هم هستی؟

چنگیز همین‌طور که سرش را به نشانه تایید تکان می‌داد، دست برد توی جیب پیراهن چرک و بزرگش و یک عکس درآورد و جلوی صورت کامبیز گرفت، عکس یک جوان گولاخ بود که تی‌شرت پرچم آمریکا پوشیده بود و داشت طبل می‌زد.

کامبیز، بی‌تفاوت یک سیگار از کشوی میزش درآورد و گفت: ولی مملکتو دارن میفروشن به چین.