راه راه: بنده نماینده‌‏ی اتحادیه جامعه‏‌ی انجمن سازمان دانشجویان هستم ولی امروز می‏‌خواهم به عنوان فرزندی از فرزندان همین معلمان،کارگران، معدنچیان…

(آقای مسئول دلتنگ عراقچی می‏شود و به او پیامک می‏دهد: امشب به یاد اکبر بیا اکبرجوجه می‏زنیم مهمون من، حرفم نباشه!)

…رانندگان و لبوفروشان میهنم…

(در حالیکه لبهایش را غنچه می‏کند میگوید: لبووو… لبووو… و دلش غنج می‏رود)

…که شناسنامه و کارت دانشجویی دارند…

(جمعیت سوت و کف میزند)

…چه تفاوتی بین آنهایی که پای این انقلاب با هفتصدهزارتومان حقوق ایستاده‌‏اند با صاحبان فیش‌های نجومی…

(دست در جیب می‏کند و صورتحساب هفتصدهزارتومانی شام دیشب را زیر میز می‏‌اندازد)

…دزد بیت‏‌المال را ذخیره‏‌ی انقلاب نامیده…

(پیامک عراقچی روی صفحه می‌‏آید: داریم با تخت‏‌روانچی و کرباسچی فیلم‌هندی می‏بینیم، سوز به دلت! – ایموجی زبون درازی-)

… اگر پرداخت یارانه مصیبت عظمی است، تکرار می‏کنم…

(در دلش تَکرار می‏کند: بدم بکننش تو گونی)

… قطاری که روی ریل بی تدبیری در حال حرکت …

(آرنجش را در پهلوی بغل دستی‏اش فرو می‌‏برد: یادت باشه درس دهقان فداکار رو هم مثل حسین فهمیده از کتاب درسی حذف کنیم)

…که مسافران قطار بیمه بوده‌‏اند …

(برای دومین بار آرنجش را در پهلوی بغل دستی فرو می‏برد و میگوید: این اسمش چی بود؟)

… مردم پول بیمه را به شما باز می‏‌گردانند، اما اشک‌‏هایشان…

(اشک در چشمانش جمع شده، به عکس سه نفری عراقچی و تخت‌‏روانچی و کرباسچی در حال لیسیدن آبنبات قیچی نگاه می‏کند و ریپلای می‏زند: کوفت‌تون بشه مفت خورا – ایموجی عصبانی + ایموجی اشک دار-)

… و اما برجام که برایمان آبنبات قیچی هم…

(میکروفن را روشن می‏کند و وُیس می‏فرستد: …)