راه راه: کاپیتان جک اسپارو در مروارید سیاه خود که بخاطر پیشرفت علم آن موقع دیگر هواپیما شده بود و پرواز میکرد نشسته بود و این پایش را میانداخت روی آن پایش و هر کدام خسته میشد میانداخت روی آن یکی.

تا اینکه در کارائیب یک دفعه و بدون دلیل ویروسی به نام کرونا آمد. جک اسپارو که از این موضوع مطلع شد.

به خدمه هواپیما گفت نگران نباشید ما همیشه در دریا بودیم همیشه در قرنطینه‌ایم و حتی ماسک و ماده ضد عفونی نمی‌خواهیم.

خدمه هم با یک هورا خوشحالی خود را در کردند و طبق روال قبلی جک پایش را گذاشت روی پایش.  بعد از دو روز یکی از خدمه که بادبان‌ها را میکشید عطسه‌ای زد و یک تکه از بادبان را به قطر یک متر پاره کرد.

جک این دفعه فکرش خوب کار کرد و گفت باید ماسک بزنیم. جک از طریق کبوتر نامه بر به همتای خود در هواپیمای دیگری پیام داد که کمی ماسک برایش بفرستد و نوشت: درست است دزدیم ولی کمی مرام سرمان می شود، این نصف پول است بقیه بعد از تحویل می آید.

در این اثنا ویل ترنر که رفیق جون جونی جک بود و پا به پای جک چه جنگ ها و نبردهایی که نداشته است، دنبال ماسک بود و مردم ایالات متحده کارائیب هم داشتند تلف می شدند.

در بین راه با همان هواپیمایی که ماسکها را برای جک میبرد برخورد کرد. ویل که خودش یک رگ دزد دریایی داشت به ناخدای هواپیما چهار عدد سکه طلا (سکه هایی که حتی جک در خوابش هم آنها را نمی توانست بدست آورد) نشان داد و گفت دیدی؟ این ها همه مال توست؟ ناخدا هم گفت این همه ماسک را میبینی اینها هم مال توست. فقط جک ناراحت می شود، خودت از دلش دربیار. و ماسکها را تحویل داد و سکه‌ها را گرفت.

جک که فقط خودش کرونا نگرفته بود و تب نداشت دوباره به همتای خود پیام داد «ماسک ها را خورده ای؟ چرا اینقدر دیر شد؟»

او هم ماجرا را برایش تعریف کرد. طی نامه بعدی که جک برایش فرستاد گفت یکی از سکه هایش را گاز بزن تا متوجه بشی پادشاه دزدان دریایی کیست البته آخرین چیزی است که می توانی گاز بزنی. او هم سکه را گاز زد و یک دفعه متوجه شد سکه را ضدعفونی نکرده است و گفت بچه ها کرونا گرفتم. خدمه گفتند به جهنم که کرونا گرفتی، سکه کج شد، طلا نیست. ما بدبخت شدیم، جک الان است که بیاید برایمان. اینگونه بود پادشاه دزدان دردیایی – هوایی ایالات متحده کارائیب مشخص شد.