راه راه : شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که چرا کمیسیون مشترک اصلاح ساختار و صورت و رنگ ریش دولت تصمیم گرفت وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت به وزارتخانه‌های «صنعت و معدن» و «بازرگانی»، و وزارت ورزش و جوانان، نیز به «وزارت ورزش» و «سازمان ملی جوانان» و وزارت راه و شهرسازی به وزارتخانه‌های «راه و ترابری» و «مسکن و شهرسازی» تبدیل ‌شود؟
این موضوع برای عده ای که به تصحیح ساختار های غلط و فساد خیز و اعتلای این مملکت بی توجه هستند مورد تمسخر واقع می شود و با عبارت :” گاوگیجه گرفتیم بابا” از کنار آن عبور می کنند . اما این موضوع به قدری حیاتی و سرنوشت ساز است که یک کمیسیون از دولت، خود را وقف و فلج این کار کرده تا این تصمیم حیرت انگیز را گرفته است .
از دلایل این تصمیم شگفت و تعیین کننده میتوان به موارد زیر اشاره کرد :
۱- کمک به محبوبیت دولت
ساختار مورد پسند این کمیسیون یک ساختار تپل و تو دل برو است . با ادغام این وزارت خانه ها ساختار دولت شبیه چوب خشک شده بود و با نمکی اش را از دست داده بود .
۲-اصلاح ترکیب دولت
عکاسان جلوی پاستور از ترکیب ایستادن هیئت دولت برای عکس های دسته جمعی روی پله ها ناراضی بودند و غر می زدند که این دیگر چه ساختاری است و گوشزد می کردند که چند نفر کم دارید و دولت نیز در صدد تامین چند نفر برآمد.
۳-اصلاح الگوی مصرف در دولت
هر جلسه مقداری از پذیرایی های جلسات هیئت دولت اضافه است و خورده نمی شود و اسراف است . به همین دلیل تامین این افراد به صرفه جویی در هزینه ها و جلوگیری از اسراف پذیرایی ها کمک می کند .
۴-افزایش بهره وری دولت
کارایی دولت بالا می رود چرا که مثلا در بحث راه و شهر سازی جناب آخوندی اشک های چشمش خشک شده و نمیتواند برای سوانح و حوادث بعدی مقابل دوربین ها اشک بریزد و یا در وزارت ورزش و جوانان انجام ندادن این همه کار برای یک نفر سنگین است . درحوزه ی کاری وزارت صنعت معدن و تجارت نیز وضعیت به همین میزان شیرکاکائویی است و یک وزیر به تنهایی نمی تواند هم صنعت را تعطیل کند ، هم معادن را به گردن پیمانکاران بیاندازد و هم تجارت را محدود به واردات کند و به یک وزیر و زارت خانه دیگر برای انجام این همه کار نیاز است .