راه راه:

۱۴۰ سال پیش، یعنی ۲۹ اردیبهشت ۱۲۵۸، میرزا محمدخان مصدق‌السلطنه یا همان دکتر مصدق خودمان دیده به جهان سیاست گشود. از همان ابتدا وارد سیاست شد و تا انتها بیرون نیامد.
وی با وجود مسئولیت‌های مختلف در زمان قاجار، از آن‌ها مأیوس شده بود ولی به رضاشاه پهلوی که زاده‌ی انگلیس بود هم انتقاد داشت. رضاشاه که دیکتاتوری در خونش ملق می‌زد، وی را به زندان انداخته و سپس تبعید کرد.
مصدق در سال ۱۳۲۸ با سرنگونی دیکتاتور اعظم، رفیق رفقا را دور هم جمع کرد و جبهه‌ی ملی ایران را تشکیل داد. او برای دست‌گرمی، با هدف سعادت ملت ایران، ملی شدن صنعت نفت را مطرح کرد.
با ملی شدن صنعت نفت، انگلیس نفت‌خوار که لجش در آمده بود، هی چوب لای چرخ مصدق کرد.

مصدق که دکترای حقوق داشت و مرغش برای دفاع از حقوق ملت یک پا داشت، بقیه‌ی راه را پیاده رفت و برنامه‌ی ریاضت اقتصادی با محوریت عدم اتکا به درآمدهای نفتی و تلاش برای مصرف نفت خام در داخل کشور را اجرایی کرد. اما چون حرف کسی را قبول نداشت و تنها ماند، یک دفعه باتری خالی کرد، زورش به انگلیس نرسید و دست به دامن آمریکا شد.
آمریکا هم که هیچ‌وقت نامردی نمی‌کند و همیشه چهره‌ی واقعی‌اش را نشان می‌دهد، دست در دست خودِ انگلیس، آشِ کودتای ۲۸ مرداد را پخت و یک وجب روغن از نفتی که قبلا چپاول کرده بودند، رویش گذاشت. مصدق، زندانی و سپس تبعید شد و در چنین روزهایی در سال ۱۳۴۵ خودم کردم، خودم کردم گویان دیده از جهان فروبست.