با سلام خدمت شما مخاطبان گرامی، من دکتر ذونکن عنّابی هستم، فارغ‌التّحصیل رشته‌ی «دو روز انگاری دنیا» از دانشگاه lmnop؛ در خدمتتون هستم با بخش مشاوره‌ی پیامکی. موضوع امروزمون اینترنته، هر سؤالی در این زمینه دارید بپرسید.

اولین مخاطبمون پیامک زدن و گفتن که این چه وضع اینترنته آقای دکتر؟ یه تیزر ۲ دقیقه‌ای از یه فیلم رو خواستم آنلاین ببینم، ۱۰ دقیقه طول کشید از بس که قطع و وصل شد. دانلودش هم نمی‌تونم بکنم، چون حافظه‌ی گوشیم پره؟ تکلیف من چیه؟
عزیزم این‌که غصّه نداره، حافظه‌ی گوشیت رو خالی کن که بتونی دانلود کنی و راحت ببینیش. بعدش هم چقدر شما نسل جدید کم‌طاقت شدین؟ نسل ما از اینترنت دایل‌آپ استفاده می‌کرد، خیلی هم راضی بود. مثلاً یه کلیپ ۵ دقیقه‌ای رو صبح می‌ذاشتیم واسه دانلود، نزدیک‌های غروب می‌دیدیمش، کلّی هم کیف می‌کردیم که یه چیزی رو دانلود کردیم. حالا شما همین کلیپ رو بخوای دانلود کنی، فوق فوقش ۳ ساعت طول می‌کشه، دیگه چی می‌خوای از این زندگی؟

دوست دیگه‌ای پیامک زدن و گفتن که من وسط دفاع مجازی پایان‌نامه‌ام بودم، اونقدر اینترنت ضعیف بود که اساتید دفاعم رو انداختن واسه ۳ ماه دیگه. حالا من چه خاکی به سرم بریزم؟
خب ۳ ماه دیگه دوباره دفاع می‌کنی دیگه؛ فقط این‌دفعه حضوری برو چون قطعاً ۳ ماه دیگه هم وضع اینترنت همینه، باز دوباره میندازنت ۳ ماه بعد، چه بسا ترم بعد. ولی فوقش حضوری که بری، یه امیکرون خفیف می‌گیری، یه دو هفته هم میفتی گوشه‌ی خونه برای خودت می‌خوری و می‌خوابی. مگه این‌که واکسن نزده باشی که دیگه مقصّر خودتی و ربطی به اینترنت مملکت نداره.

عزیز دیگه‌ای پیامک زدن و گفتن بچه‌ی من دانش‌آموزه و کلاساشم مجازیه؛ از صبح اینترنت قطعه و این بچه به‌جای این‌که بشینه سر درس و مشقش، رفته تو کوچه فوتبال بازی می‌کنه. می‌ترسم آخرش بچّه‌ام بی‌سواد بمونه؛ چکار کنم؟
به نظرم اوّل خدا رو شکر کنید که بچّه‌تون سالمه و می‌تونه بره بیرون بازی کنه. دوماً خیالتون راحت، با آموزش مجازی و امتحان مجازی، مخصوصاً با این وضع اینترنت، بچّه‌تون اگه پای درس و مشقش هم بشینه باز باسواد نمی‌شه، پس بزارین لااقل به تفریح و زندگیش برسه. مثلاً من که از کلاس اول تا دکترا رو حضوری رفتم، به کجا رسیدم؟ الآن واسه چندغاز باید بیام اینجا مشاوره‌ی پیامکی بدم، تازه اونم هی آیا پولش رو بدن؟ آیا ندن؟… به نظرم از الآن بچّه‌تون رو ببرید یه کلاس ورزشی، هنری، چیزی، که لااقل در آینده یه مهارتی داشته باشه؛ اصلاً همین فوتبال رو اگه دوست داره بزارین ادامه بده، بلکه بره تیم ملّی.

مخاطب بعدیمون پیامک زدن و گفتن که آقای دکتر، وسط یه بازی مهم اینترنتی بودم که اینترنت قطع شد. بابا این چه وضع اینترنته؟ الآن کی پاسخگوی ضرر و زیان منه؟
خب بابا حالا! یه بازی بوده دیگه؛ مگه مرحله‌تو سیو نکرده بودی؟ اصلاً سیو هم نکرده باشی، فوقش از اول شروع می‌کنی دیگه، بازی واسه سرگرمیه. بعدشم دوست عزیز به‌جای بازی، برو پی یه کاری، یه پولی در بیار، ازدواج کن، زندگیت رو بساز، چیه این بازیا؟ البته به من ربطی نداره ها، ولی چون دلم واسه شما جوونا می‌سوزه می‌گم.
همون عزیز قبلی دوباره پیامک زدن و گفتن که چی می‌گی دکتر واسه خودت؟ اصلاً می‌دونی این بازیه چیه؟ این بازی معمولی نیست که، بازی مرتبط با ارزهای دیجیتاله. یعنی من بازی می‌کنم و ازش درآمد به‌دست میارم. ماهی حدّاقل ۲۰ میلیون درآمدمه!
جان؟ ۲۰ میلیون؟ یعنی هم بازی می‌کنی، هم پول درمیاری؟ مگه می‌شه؟ خدایا چه چیزای عجیبی تو این دنیا وجود داره؟ داداش من الآن بهت زنگ می‌زنم، بی‌زحمت به منم یاد بده این بازیه چجوریه؟ می‌صرفه من این ستون رو ول کنم بچسبم به بازی؟ بعدش حتماً باید اینترنت باشه دیگه؟ آقایون مسئول، بابا اینترنت مملکت رو ردیف کنید دیگه؛ ما فعّالین دنیای بازی‌های مبتنی بر بلاک‌چین از همین راه نون درمیاریم.

خب مشاوره‌ی این هفته‌مونم تموم شد. من برم ببینم می‌شه با بازی کردن پول درآورد یا نه؟ که اگه بشه احتمالاً از هفته‌ی بعد دیگه من در خدمتتون نیستم و می‌گم همکارم بیاد جام وایسته. به امید روزی که هیچ جنبنده‌ای اینترنتش کند نباشه. تا هفته‌ی آینده (البته گفتم که شاید) خدانگهدار.