راه راه: عدد ۲۳ چندسالی است که دیگر یک عدد معمولی نیست و کد دارد، حرف دارد، دیگر عدد ۲۳ ذهن ها را سوق میدهد سمت داستان ۲۳ نفر قهرمان. همان نوجوانهایی که در دوران دفاع مقدس به اسارت رفتند اما اسیر تصمیمهای صدام نشدند. فیلم ۲۳ نفر که این روزها سهمی بر پرده سینماهای کشور دارد، اقتباسی از داستان آن بیست و سه نفر است که در ژانر دفاع مقدس به نویسندگی و کارگردانی مهدی جعفری ساخته شده است.

نقطه‌ی مهم و متمایز کننده این اثر از سایر آثار دفاع مقدس و کمدی دفاع مقدس این است که در عین تلخی ماجرا نگاهی نوجوانانه و شیطنت آمیز به ماجرای جبهه و اسارت دارد. شاید اگر فیلمنامه نویس دیگری میخواست از روی داستان ۲۳ نفر، اثری بلند و سینمایی بسازد دست روی نقطه های تالم و اندوه این ماجرا میگذاشت و بُعد رنج اسارت را به تصویر میکشید. در این صورت هر بیننده ای به دلیل صحنه های خشن و دردناک فیلم، قادر به تماشای آن اثر به طور کامل نبود. اما در ۲۳ نفر ساخته‌ی جعفری این اتفاق کاملا به عکس افتاده است. در اکثر لحظات فیلم، مخاطب میخندد و رژیم بعث را به ریشخند میگیرد. رژیم بعثی که حالا اسیر دست ۲۳ نوجوان ایرانی یا به عبارت بهتر، اسیر دست یک قهرمان ۲۳ نفره است.

این اثر را به خوبی میتوان در دسته آثار طنز جا داد و از آن دفاع کرد چرا که کارگردان و نویسنده نه تنها از دیالوگ های طنز به خوبی بهره برده بلکه از طنز موقعیت هم غافل نشده و موقعیت های درست کمیک به دور از لودگی های مرسوم نیز ساخته است. برای شاهد مثال این نکته، یکی از جذابترین و طنزترین بخش این فیلم را مصاحبه‌ی رادیویی زنده نوجوانان در مقابل رژیم بعث عنوان کرد.

فیلم ۲۳نفر در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر نامزد سیمرغ بلورین در بخشهای بهترین صدابرداری، طراحی صحنه، جلوه‌های ویژه میدانی، جلوه‌های ویژه بصری، چهره‌پردازی شده بود که در نهایت در بخش بهترین فیلم از نگاه ملی برنده‌ی سیمرغ بلورین این دوره از جشنواره شد.