۱. استفاده از خشت
وزیران خود را از خانه سالمندان انتخاب کنید. از قدیم گفته‌اند آنچه جوان در آینه بیند، پیر در خشت خام بیند. پس کار را دست آنها بدهید، حتی اگر خشت شده باشند.

۲. اجازه دهید خلاقیت افراد شکوفا شود
هر کسی را به بی‌ربط‌ترین کاری که در مخیله‌اش می‌گنجد بگمارید. برای مثال فردی با تحصیلات رشته حفاظت از آب‌های آزاد به جز قسمت غربی اقیانوس اطلس را رئیس سازمان هوا و فضا کنید. او می‌تواند بدون توجه به توصیه‌های «آب را گِل نکنیم» سهراب سپهری آب دریا را به بیابان منتقل کرده و گِل درست کند. اینگونه هم دیگر ریزگرد بلند نمی‌شود تا هوا را آلوده کند و هم بیابان زداییده می‌شود.

۳. از اشتباه کردن نترسید
آنقدر وزیر اشتباه انتخاب کنید تا قلقش دستتان بیاید. چهار سال فرصت دارید. نهایتش این است که استیضاح خواهد شد و چیزی که ریخته وزیر است که حتما هم لازم نیست تخصص مرتبط داشته باشد. (رجوع شود به مورد شماره ۲)

۴. کار را به دیگران نسپارید
چه می‌دانید آقای ضاد که از شما نیست چه در سر دارد. آدم متخصصی است، آفرین به تلاشش! خب می‌توانید نهایتاً قربانش بروید و لُپش را بکشید؛ اما دادن مسئولیت هرگز!
این سفره برای شما پهن شده. لطفا برای کس دیگری جا باز نکنید. هر که در این سرا شد، آبش دهید، نانش دهید، پُستش دهید؛ ولی اول از گرایشش بپرسید.

۵. نخود، نخود، هرکه رود سراغ سهم خود
اگر شما هم عاشق ته‌دیگ سیب‌زمینی طلایی هستید، حتما دیده‌اید که چگونه ظرف ته‌دیگ را دور سفره می‌چرخانند و هر کس برمی‌دارد. پس ظرف مسئولیت را بچرخانید تا هر کسی سهمش را بردارد.

۶. فراموش نکنید که شما قرار نیست کار کنید
از قدیم گفتنه‌اند کار را کی داده و کی گرفته. پس از دادن پُست به پسرخاله شوهر عمه‌ی مادرتان که تازه دیپلم گرفته و پشت لبش سبز شده نترسید. دخترتان را که نمی‌خواهد. یک وزارتی چیزی است دیگر. اگر خوشتیپ است مسئولیت را بدهید برود.
یونجه چه کم از درخت عرعر دارد؟

۷. راهکار طلایی
در پایان باید بگویم اگر دلتان می‌خواهد یک کابینه خوب داشته باشید از به کار بستن همه‌ی این راهکارها خودداری کنید.