یادش بخیر! یک زمانی با این جمله که «تو پزشکیت رو بخون، کنارش علاقه‌ات رو هم ادامه بده» چقدر جوک می‌ساختیم. ولی یکی از پسرهای فامیل، که خانواده مدام به سر ما می‌زدند، کار جوک ساختن ما را کساد کرده؛ چون در قالب یک شرکت دانش بنیان، دو اختراع مختلف در حوزه پزشکی و کشاورزی ثبت کرده است.
کاش حداقل دو‌تا محصول تولید می‌کرد که به درد کسی نمی‌خورد، نه چیزهایی که ساختنشان از بچگی آرزوی خود من هم بوده! دستگاه اتوماتیک پیوند درختان که اصلاً جزو برنامه‌های بلندمدت من بود تا اختراع‌اش کنم و راحت‌تر سالاد شیرازی تولید کنم. شما که قرار نیست با این دستگاه سالاد شیرازی تولید کنید، اصلاً چرا ساختید؟ می‌گذاشتید امتیاز این مرحله را من می‌گرفتم. حالا اگر صبر می‌کردید تا من از شنبه شروع کنم و یک سال دیرتر، دقت پیوند درختان از ۴۰ درصد به ۹۰ درصد می‌رسید؛ آسمان به زمین می‌آمد؟ در طول این یک سال هم می‌توانستید دستگاه را از آن پنج کشوری که قبل از ما داشتند، وارد می‌کردید تا مشکلی پیش نیاید. فوقش این بود که ایران به جای ششمین تولیدکننده در جهان، تبدیل به هفتمین تولیدکننده می‌شد که این هم اصلاً بد نیست؛ چرا که اتهام پرسپولیسی بودن را از خودتان دور می‌کردید.
حالا این را ساختید؛ سامانه هوشمند مدیریت نسخه نویسی پزشکان را از کجا درآوردید؟ چرا می‌گویید راندمان کاری با این دستگاه ۴۰ درصد افزایش می‌یابد؟ اصلاً چه معنی دارد که هوش‌مصنوعی، دستخط پزشک را از روی LCD شناسایی کند و نسخه بنویسد؟ با این مدل هوش مصنوعی، دکترها چگونه باید چالش بدخط‌ترین دکتر دنیا را ادامه دهند؟ خود من دیگر نمی‌توانم وسط مهمانی، بچه‌های فامیل را با گفتن «هرکسی تونست این خط رو بخونه ضریب هوشی بیشتری داره» سرگرم کنم!