راه راه: ایرباسیسم (ایرباس گرایی) گرایش عاشقانه و عارفانه و کاندیدایانه به هواپیمای ایرباس می باشد. این مکتب در ابتدا به نام «آفتابه ایسم» ظهور کرد و پیروان این دیدگاه می کوشیدند از لولهنگ سازی به عنوان رهیافت و مفری جهت خلاصی از دردسرهای ملی شدن صنعت نفت استفاده کنند. گفته شده ارائه این رهیافت باعث فرو شدن یک قبضه آفتابه –از پهنا- به حلق مرحوم رزم آرا شد.
طرفداران ایرباسیسم در طول ۳-۴ دهه بعد، تحت تاثیر این واقعه و در حالی که انواع آفتابه را بالا می آوردند، در مضرات خودکفایی هم نظریه پردازی کردند و سرانجام توانستند برای نخستین بار در تاریخ، کشور را موفق به واردات شیر مرغ تا جان آدمیزاد کنند که این پیشرفت های مهم در اواخر سال ۱۳۵۷ متوقف شد.

ایرباس گرایی بعد از ۳-۴ دهه فترت بالاخره در سال ۱۳۹۴ وارد دوره درخشان خود شد. شروع این درخشش با جایگزینی آبگوشت بزباش و قرمه سبزی به جای آفتابه در حلق مدیران بود که موجب تغییر در بوی کله مدیران هم شد. در ادامه و در شرایطی که مدیران فوق الذکر نمی دانستند با پول های بلوکه شده چه خاکی بر سر دشمن بکنند، سفارش و واردات چند فروند ایرباس توانست اسم و مسما را کاملا بر هم منطبق نماید.
ایرباسیسم هیچ ربطی به انتخابات ندارد. ورزش مورد علاقه پیروان این مکتب پرتاب میکروفون است و شعارشان را هم اینگونه اعلام کرده اند: «هرکس یک جو عقل داشته باشد می رود واردات می کند.»