راه راه: همیشه که پای تماشای برنامه های تلویزیون می نشستم از این احساس که هم من تلویزیون تماشا می کنم هم سلبریتی ها تلویزیون تماشا می کنند، اشک توی چشمم جمع میشد. تا اینکه با دعوت یکی‌شان به یک برنامه تلویزیونی دوزاری‌ام افتاد و متوجه شدم که نه، ما تنها تلویزیون می بینیم:

مجری: بینندگان عزیز در خدمت هنرمند مردمی کشورمون هستیم.
هنرمند: اجازه بدید حرفتون رو اصلاح کنم که من هنرمند حکومتی و کشور نیستم چون هنر برای هنر است و هنر سیاسی نیست. سلام به تو و همه فالورام.
مجری: کار جدید چی دارید؟
هنرمند: یه کار جدید رو کلید زدیم و برا اینکه به هیچ نهاد و ارگان حکومتی وابسته نباشیم و سیاست زده و سفارشی ساز نشیم، روی پای خودمون وایسادیم و به عشق مردم با سفارت کشور همسایه اونوری قرارداد بستیم.
مجری: کدوم شبکه رو بیشتر دوست داری؟
هنرمند: من اصلا تلویزیون نیگا نمی کنم، اون پیام هایی هم که با اسم مبدل برا برنامه تون میفرستادم که من از هواداران فلانی هستم و دعوتش کنید به برنامه تون، به اصرار مامانم بود وگرنه دوره تلویزیون تموم شده. از شبکه ۳ بدم میاد. اون علیخانی با اون برنامه مزخرفش فکر کرده کیه! شبکه نسیم رو که از همه بی محتوا تره دیگه اصلا ندیدم. اون از مدیری مجری حکومتی که یه بار هم منو دعوت نکرد و برنامه اش تموم شد، این هم از برنامه رامبداینا که نمیذارن برم جلو دوربین یه لبخند ۱۶ ثانیه ای برا مردم بزنم.
مجری: وقت های آزادتون چکار می کنید؟
هنرمند: من معمولا وقتم آزاد نیست و مدام دارم توئیت و کامنت میذارم، اما گاهی وقتم آزاد میشه و یه چرت میزنم و بعدش غذا میخورم.
مجری: بینندگان عزیز این هنرمند محبوب کشورمون بسیار مردمی هستن چون هم غذا میخوره هم میخوابه، انصافا الگوی مناسبی برا جوونا هستید.
هنرمند: باز که گفتید هنرمند کشور! ببین من سیاسی نیستم بذار مردمی بمونم لطفا بذارید هنر برای هنر بمونه.
مجری: قول میدی تا آخر مردمی بمونی؟
هنرمند: چرا که نه! موجودی ما همین مردمن، باور کنید به عشق همین مردم کلی پول برا زلزله زده ها جمع کردم و موجودیم بالا رفت. مردم نباشن موجودی ما صفره.
مجری: آبی یا قرمز؟
هنرمند: نمی دونم چون من که ورزشگاه نمیرم ببینم کی به کیه و اصلا هم تلویزیون نمی بینم. عادل فردوسی پور هیچ هم عادل نیست، چون هرچی پیام میدم به برنامه اش یه کارت شارژ هم برنده نمیشم، چه برسه به ماشین.
مجری: دستپخت‌تون چطوره؟
هنرمند: من از رو کتاب نمی پزم چون خودم واردم و هروقت برنامه آشپزی سامان گلریز شروع میشه از روش یاد میگیرم و می پزم.
مجری: پس دستپخت‌تون خوردن داره؟
هنرمند: آره ملیسا خیلی دوست داره
مجری: به به! ملیسا چند سالشه؟
هنرمند: از روزی که از تو جوب آوردمش چهار سال میشه
مجری: مگه کارتن خواب بوده؟
هنرمند: نه ملیسا از یه کارخونه سوسیس سازی فرار کرده بود.
مجری: دردآوره سن کودکان کار پایین اومده!
هنرمند: ملیسا از سگ میترسه مجبور شدم چخی رو بذارم پرورشگاه.
مجری: امیدوارم بینندگان عزیز از این برنامه تلویزیونی لذت کافی رو برده باشن و جوونا این هنرمند محترم کشورمون رو الگوی خودشون قرار بدن.
هنرمند: یادآوری میکنم که هنرمند مال کشور نیست چون هنرمند سیاسی نیست و هنر برای هنر است و اصلا هم سگ فحش نیست فقط ملیسا از سگ میترسه. راستی دقت کنید تکرار برنامه تون با جومونگ تداخل نداشته باشه.