اشک روباه

گفتم نرو دنبال آن، جیز است آن کار
 بچه شدی؟ اصرار داری پشت اصرار

ادای ورزش

گفت خانم پس چه شد چای و غذای کوفتی
گفتمش کوری مگر دیوانه، ورزش می‌کنم

درد داری

توی کشتی تو قلیان کشیدند
تو از تفریح آنها درد داری

یک‌سال بی‌تو

چو ماهی غرق دریای غمت، چالز
غذایش نان و قدری خاویار است

داغ شهروند

خانه‌ات‌آباد یک تاریخ واضح را بگو
خورده خون خون مرا در لحظه مبهم نزن

عنوان