راه راه : حالا که کوله پشتی ات را به دوش انداخته ای و کفش های مثلا پولادینت را به پا کرده ای و به قول داستان های ننه بزرگ حسن عزمت را جزم کرده ای و پا در عرصه ی علم و دانش نهاده وگمان کردی دانشگاه گود بای پارتی است وهر روزش مجبوری یک وعده اش کشک خاله از سلف تحویل گرفته و به معده ی محترمت تحویل دهی و هرشب و هرساعت به دنبال دمپایی های مفقود شده ات از این اتاق به آن اتاق آواره گشته و بعضا نا امید به اتاق برگشته و به بحث و جدل برسر نیمروهای جزغاله شده ی روی گاز بپردازی و هرلحظه نگران سرقت لباس های رو بند رختت در رختشور خانه باشی وگاه و بیگاه با صدای ترکیدن کتری هم بخشی های محترم از جا بپری و بترسی و یا موقع قطع برق با صدای دلنشین عزیزان هم خوابگاهی وحشت کرده و یاد شب اول قبرافتاده یا بعضا به تصور اینکه قیامت بپا شده توبه کرده وبه راه راست هدایت شوی و یا صبح ها با بدو بیراه هم اتاقی های محترم که از صدای آلارم تلفن همراهت به ستوه آمده اند بیدارشوی و خواب دیده و خواب ندیده ،هراسان و حیران سمت دانشکده ی مورد نظر روان شوی وآخرترم با آه و ناله و تضرع و زاری به پابوسی استادان چون دیودوسر یا بلاتشبیه غول مرحله ی آخر میکرو برسی و بعد از گذراندن هفت خان رستم از آنها درخواست نمره ی قبولی کنی و به زعم خانواده ی ساده دل و خوش خیالت الکی مثلا کسب علم کنی و هرترم موقع انتخاب واحدکفش آهنی بپا کنی از این اتاق به آن اتاق مسابقه ی دو راه بیندازی تا بتوانی با هزار رنج و زحمت کشیده و نکشیده و توکل برخدا و یاری جستن از ائمه ی اطهار و اظهار لابه و التماس به سیستم های کامپیوتری اتاق سایت به قول معروف گفتنی “همون همیشگیارو”برداری و خودت را به بی راهه بزنی و با خودت فکر کنی که از شر درس خواندن خلاص شده ای و با همین اعمال و رفتار اسپایدرمنانه خیلی شاد و شاداب این ۴ساله که بعضا به ۵و ۶ سال هم می رسد بگذرانی ،باید بگویم …کار بسیار خوبی می کنی ?
اصلا مشخص است که اهل دلی و سری در سرا داری وآینده ات روشن است !
اصلا از روز ازل نام زیبای دانشجو را به اندازه ی قبای تو نگاشته اند… الحق که به تمام معنا دانشجویی! روزت مبارک دانشجو جان.