راه راه: +۱۸
به نام همه ی خدا ها، بجز شیعه ها و سنی ها.
در آستانه ایام حماسه و خون و خونریزی و مثله و چاقو و قمه و مسلسل و تانک، یاد و خاطره پدری دلسوز و همسری “بساز” و دوستی “شدید” را گرامی می داریم.
حماسه رؤیایی “شارون” در صبرا و شتیلا با همکاری صمیمانه و آنتن دهی به موقع بر و بچه های برادر جعجع به جهانیان ثابت کرد دستیابی به بالاترین رکورد تیکّه تیکّه سازی زن و بچه مردم، چندان سخت نبوده و اگر ما و سایر معارضان تاکنون موفق به خلق حماسه ای این چنین نشده ایم، حتماً زورمان آمده! اما بالاخره با روشن شدن ابعاد حماسه، روند الگوپذیری این بندگان کمترین، از رشادت‌های مقامات و سربازان اسرائیل تسریع خواهد شد.
به حساب ما، اکنون یک آدم پیکار جو با این رزومه پنج ساله، با یک چاقویش نهایتاً سه گردن بالغ، شش کودک و چهار پنج نوزاد را در هر روز می زند، بعد مجبور است چاقو را ببرد چاقو تیز کنی که خودش نیم ساعت وقت می برد که خون و دل و روده چسبیده به چاقو کنده شده و مجدداً تیز گردد که ما هر جور حساب می کنیم مجموع فعالیت سه شیفت عناصر پیکارجو نصف نصف آمار “سه چهار هزار نفر در سه شب و دو روز ” نمی شود. و متاسفانه راه حل ضبط تلفن همراه و دوربین های عزیزان هم در سرعت بخشی به پروژه های قصابی آنها تاثیری نداشته است. به همین سبب، آمار اسفبار فعلی پیکارجویان قابل طرح در سطح رقابت های جهانی نبوده و اصلا” آدم برود بمیرد با این وضع.