راه راه:آورده‎اند که…
در روزگاران قدیم یکی از فیلمسازان چون پرده از فیلم خود بگشود و فیلم خود در پرده سینماتوگراف افکند، در بلاد هنرخیز فرانس و اندلس و غیر آن غو برخاست، و هر کس سکانسی از آن بدید، از هوش برفته و چون برمی‎خیزید جملگی متفق که باید هر چه جایزت ایزد تعالی ساخته بر پای وی افکنند که آخر این چنین صحنه هایی از رئال بر پرده رمانتیک سینما کشیدن نه کار آدمیان است.
مرحوم جرج واشگنتن- یضاعفه الله جزائه- چون این غریو بشنید، در عالم رؤیا هیئت داوران را مأمور نمود تا ایشان را دلجویی و تفقدی حسابی نموده تا هم چشم روشنی چاکران باشد و هم چراغ راهِ راه‎روندگان.

چون اسکار به تمامی و عدالت تقسیم گردید و هیئت داوران متفرق، شب‎هنگام، دو تن از اکابر هالیوود حضرتش را دوباره در خواب دیده که امشب بر خلاف شب قبلی ایشان افروخته‎خاطر و گربیان‎دریده به نظر آید.
یکی از آن دو تن پرسید: کدام قصور این هیأت کمترین، خاطر مبارک آن نقش دهنده خدای مدرن را از حالت رمانس به درام بدل نموده؟! ایشان در پاسخ فرمودند، این چه رفتار بود با فلان نمودید، از حمایت کوتاهی نموده و از ورود ممانعت، حتی به اندازه ریگی هم مستحق دیدار ندانستید که اگر آن جایزت اسکار که به وی انداختید نبود، فی الفور واشنگیتن دی‎سی را بر نیویورک سی‎تی هوار نموده، آرنولد را بر سرتان آوار؟! چرا که در غفلت شما، چاکران درگاه برای ساختن چندرغاز پلان واقعیت‎نما، This Door به That Door بلاد اجنبی و نسوان چاکران گشته‎اند.

یکی از آن دو چون این سخن بشنید زین قصور فریادی از نهان برکشید و از همان عالم رؤیا به سرای باقی درشتافته و در دم جان به مالک دوزخ سپرد. دیگری که قوه مردن در خواب در خود نیافته نبود عرضه داشته بود که چه باید کرد؟!
حضرت اعظم اساتید چنین مقدر داشت تا چون از خواب فارغ گشتی هر آنچه جایزت از حیوانات اهلی دیار غرب چون پرشین گلد کت ، تینی موش، گربه-سگ، خر و گاو و الخ و از حیوانات وحشی چون خرس، گراز، تمساح دم‎دراز و… و نیز راسته گیاهان چون نخل و کاکتوس طلا در جشنواره ها موجود است در پای وی افکنند و نیز کمک بلاعوض نمایند و از سبد کالا برخوردار تا زین پس نیز در رسالت خود کوتاهی ننموده خاطر ما از رمانس به ادونچر مبدل نشود.
مر مرید این جریان به اهالی رسانت بگفت و چون رسالت خویش نیکو به سرانجام رسانیده بود از شوق بمرد.
روحش قرین کارگردان گادفادر.