راه راه: علی‎رغم تلاش زیاد منتقدان دولت در این سه سال برای بدنام کردن دولت، تحقیقات نشان می‎دهد کلیه اشکالاتی که منتقدین دولت مطرح کرده‎اند ربطی به دولت ندارد و از همین روی دولت تدبیر شرمنده مردم نبوده و بلکه باید مسببین این وقایع شرمنده مردم و دولت تدبیر و امید باشند. در ادامه به معرفی مسببین واقعی وضعیت کنونی پرداخته، تا مردم دوست و دشمن خود را بهتر و بیشتر شناخته و روسیاهی هم به زغال منتقدین بماند.
بیکاری: علت اصلی بیکاری، خود بیکاران محترم و خانواده‎هایشان هستند. یعنی اگر ایشان از همان ابتدا حواسشان به این بود که ممکن است در اثر تغییر شرایط، دولت ناچار به واردات بی رویه از کشورهای دیگر شود، کارخانجات داخلی ورشکست شده و جز معدودی باقی نمی‎ماند، بنابراین باید به اندازه نیاز زمانه به دنیا می‎آمدند. البته از نقش دولت‏های قبلی در جلوگیری‎نکردن از این افزایش خطرناک جمعیت بیکار و سربار دولت تدبیر هم نباید چشم پوشید. بیکاری این بیکاران نشان می دهد که خانواده آنها توانایی ایجاد یک شغل نُقلی را هم برای آنها نداشته و جزو خانواده های پرخطر دسته‎بندی می‎شوند که دولت های قبلی با عقیم کردن اینها می‎توانست از بروز این معضل جلوگیری نماید؛ پس علاوه بر این که این بیکاران و خانواده هایشان باید شرمنده باشند مقداری ولو ناچیز هم دولت های قبلی باید شرمنده باشند!

تعطیلی صنعت هسته ای:
در زمینه فعالیت‎های هسته‎ای نه تنها جایی برای شرمندگی دولتمردان و الخصوص دکتر روحانی و دکتر ظریف نیست، بلکه از نقاط قوت دولت تدبیر و امید همین موفقیت در تعطیلی و کم کردن تحقیقات و هزینه ها در توسعه صنعت فناوری هسته‎ای بوده است.
متاسفانه قصه صنعت هسته‎ای سر دراز داشته و از آنجا شروع شد که در زمان طاغوت عده‎ای از مسئولان و اساتید به دنبال این فناوری رفته و قرار بود غربی ها علاوه بر برق هسته‎ای، به شاه ایران چندتایی هم بمب هسته‎ای بدهند تا محمدرضاشاه در موارد صلح آمیز از آن‎ها استفاده کند. با وقوع انقلاب اسلامی و سپس جنگ ۸ ساله پیشرفت صنعت هسته‎ای متوقف شد. پس از جنگ عده‎ای از دانشمندان که نتوانسته بودند اپلای بگیرند برای کم نیاوردن از خارجی‎ها برای توسعه صنعت هسته‎ای دست به کار شدند و بعدها به خصوص در زمان دولت قبل هزینه های هنگفتی در این راه استفاده کردند. در حالی که ما کشوری نفت خیز بوده و اصلا نیازی به این انرژی‎های پرخطر نداشتیم. دولت تدبیر و امید با تعطیلی این تحقیقات توانست با یک تیر چند نشان بزند اول از همه این که دیگر جامعه جهانی روی این قضیه حساسیتی ندارد، و مهمتر این که هم سایه شوم جنگ را از سر ایران بردارد و هم ریخت و پاش بیشتر در تحقیقات بیهوده را متوقف کند. حالا به جای این که، افرادی که در زمینه هسته ای هزینه می کردند شرمنده مردم باشند، بعضی توقع دارند دولت اظهار شرمندگی کند!

برخورد دو قطار: به روشنی پیداست که مسبب اصلی این برخورد خطای انسانی بوده که خوشبختانه الان دیگر وجود خارجی ندارد. بنابراین نیازی به شرمندگی خاصی نیست و از این به بعد هم هر جا دیدید دو قطار یا دو اتوبوس به هم برخورد کردند، مسبب یا مسببین اصلی همان لحظه اول شرمنده خود و مردمشان شده ولی در قید حیات نیستند که ابراز نمایند. بنابراین شرمنده موردنظر در این مورد در دسترس نیست!
در هر صورت از این پس با عینک واقع‎بینی به وقایع توجه نموده تا بتوانید شرمنده اصلی را از شرمنده غیر اصلی بازشناسید تا بعد…