در هر بار خرید، یکی از کارگران فروشگاه را همراه خود داشته باشیم تا خریدهایمان را برایمان در سبد بگذارد، روی پیشخوان بچیند، کارتمان را از جیبمان در بیاورد، بکشد، رمز را وارد کند، در پلاستیک بگذارد، در صندوق عقب خودرو جا دهد، انعام ده هزارتومانی‌اش را بگیرد و گورش را گم کند.

به خودتان فشار نیاورید. مهم این است وقتی راه می‌روید همه از تیپ شما انگشت به دماغ بمانند.

صبح تا شب تو این خیابونا سگدو می زنیم آخرش هم هشت مون گرو نه مونه. تازه باز اول صبحیه خانوم بر می گرده میگه پول بده. فکرشو بکن! 7صبح به ادم میگن پول بده می خوام برم خرید!