حافظ این بیت را در حال و هوای انتخابات ۸۸ سروده است. او که از طرفداران پر‌‌‌‌‌‌‌و‌پا‌قرص میرحسین موسوی بود، پس از اعلام نتایج انتخابات بسیار ناراحت شد ولی چون او خیلی با جنبه بود به جای اینکه سطل آشغال آتش بزند به خواجوی کرمانی که طرفدار سرسخت احمدی‌نژاد بود زنگ زد و پس از تبریک پیروزی، او را برای نهار به منزل خود دعوت کرد.