در ادامه‌ی تلاش‌های انگیزشی، صبح پنجشنبه صبحانه در سینی گذاشته تقدیم نگاه همسر کرده و گفتیم: «عزیزم، خیلی هوسِ ساندویچ‌های سرد نمایشگاه کتاب رو کردم.»
بدین ترتیب با ایجاد انگیزه، دامن‌کشان و بچه در کالسکه، برای ناهار عازم نمایشگاه کتاب شدیم.

ما در باشگاه طنز انقلاب هم همین تجربه را داشتیم؛ حمایت از جوان‌ها، حتی وقتی هنوز کسی جدی‌شان نمی‌گرفت. بعضی از همین‌ها حالا چهره‌های شناخته‌شده‌ای در طنز هستند. در نشر «میخ» هم همین نگاه را داریم؛ گاهی باید برای دیده شدن یک استعداد، سپر شد و هزینه داد

بدانید که کتاب خریدن و فقط استوری کردنش، بدون خواندن، هیچ سودی ندارد و وبالی بیش نیست و انجام‌دهنده آن هم وبال جامعهٔ فرهنگی کشور.