شاه مملکت میتوانست پولهایش را خرج کارهای دیگری مثل کمک به فقرا کند اما چون زمان پهلوی هیچ فقیری وجود نداشت پول ها را ذخیره کرد و برای آبادانی کشور در چمدان گذاشت و با خودش برد!
از همین روی تمام اوامر دیکته شده شاه را واو به واو انجام میداد. حتی جاهایی را که جا میماند، با گفتن «آقا اجازه! جا موندیم. میشه تکرار کنید» تقاضای اوامر مجدد میکرد.