همه سخت در عجب شدند از وجود کرونا در بلاد غربیه و انگشت حیرت به دندان گزیدند و جملگی بگفتند «اینها چه چشم و دل سیرند که هنوز برای خویش کرونا نگه داشتهاند. چه نیکو طریقی که همهی کروناها را یکجا نگرفتند و اسراف نکردند.»
آن بیماری اسمش پروانهای بود. بیماران پروانهای پوستشان خیلی حساس بود و با کوچکترین لمس زخم میشد و تاول میزد. بیشتر قشر مبتلا نیز از میان کودکان بودند.