اخیراً فهمیده ام بسیاری از دردهای ما از نخواندن میراث علمی و ادبی خودمان است. این که راحت گول هر چیزی را میخوریم و ساده باور میکنیم و حکمت خیلی چیزها را نمیفهمیم اصلاً از ندانستنهای ماست. از بس که درسهای بیخودی غربیها را به نافمان میبندند اصلاً زمانی نمیماند برای حافظ و سعدی و مولوی... حالا باز هم خدا را شکر بعضی از این قدیمی های اهل ادب هنوز زنده اند و میتوانند ما را راهنمایی کنند!

یکی از چند صد آقازاده‌ای که در انگلستان مشغول تحصیل هستند خاطرات خود از روزهای فتنه را در اختیار ما قرار داده است که در ادامه می‌خوانید: