واکنش ها به سخنرانی باشکوه کرباسچی
گور بابای کی؟
۱۱:۱۰ ب٫ظ ۱۳-۰۲-۱۳۹۶
راه راه: اعتراضات محدود صنفی، پس از سخنرانی باشکوه غلامحسین کرباسچی شهردار «اون زمان» تهران در میتینگ انتخاباتی روحانی:
اعتراض «دانشجوی خوابالو»یی:
والّا! تازه ما را هم الکی میفرستند دانشگاه، همان ترم اول زِرتی عاشق میشویم. یک کاری بکنید، از کار و زندگی افتادیم به خدا…
اعتراض «موگرینی» یی:
واااا آدم در این شرایط غلط بکند اعتراضی داشته باشد. تو رو اصلا یه جور دیگه دوست دارم غلام.
اعتراض «سریال شبانگاهی شبکه اول سیما»یی: نوستالژی ملت، فقط جلسات دادگاه اختلاس شما که از تلویزیون پخش می شد، بعد ما تا یک نصفه شب در نوبت پخش معطل می ماندیم…
اعتراض «روح مرحوم عباس عراقچی»یی: غلام! باز چرت بگی میام تو خوابت ها!
اعتراض «عشق سینما»یی:
حالا شما توی فیلم انتخاباتی کروبی «میتینگی» گریه کردید، یا واقعا آدم بغضی ای هستید؟
اعتراض «کارمندان دفتر حزب کارگزاران»ی:
دکتر! حقوق ما را سر وقت بدهید، کار مان مثل رفیقمان به خودکشی نکشد از بی پولی.
اعتراض «صنف مارمولک»ی: خب غیر از کارگزاران سازندگی، رؤسای احزاب دیگری هم در جهان هستند که بخاطر رانت و تبانی و فساد و ارتشا میروند زندان. اما آرزوی دبیر کلی بعدش، فقط یک بار محقق شده که البته به «شرایط استخدام» احزاب هم بستگی دارد.
اعتراض روانشاد «ابوعمر شیشانی»یی: لپتو بیار عمو!
اعتراض «شهرام جزایری»یی: تف تو کل روزگار… من شدم سخنران همایش کسب و کار، بعد تریبون دولت افتاده دست این! تف…
اعتراض «مادر شهید مدافع حرم» ی: من راضی، بچه ام خودش راضی. اگر گفتید گور بابای کی؟!
خیلی خندیدیم . عجب طنزی بود . چقد بانمکین شما چش نخوری